MEAlbum

Ik heb mijn tienerjaren beleefd in de jaren ’80, ben onverminderd een groot liefhebber van het product bij de muziek en een bescheiden audiofiel in hart en nieren. Niet meer dan terecht dus dat mij de promo “Reservoirs” van ‘ME’ – kort voor Minco Eggersman – te beurt valt. Waarom? Vanwege het feit dat het typische jaren ’80 geluid uit elke porie van Minco Eggersman drupt, “Reservoirs” in een prachtige verpakking wordt geleverd en de geluidskwaliteit van dit album werkelijk een verademing is. Zeker als je week wordt bij de melancholische klanken die dit schijfje voortbrengt.

Deze melancholische klanken zijn overigens niet toevallig ontstaan, aangezien Minco Eggersman doelbewust de isolatie van een verlaten watertoren verkoos boven het comfort van een conventionele opnamestudio. Dit vanwege het gegeven dat de authentiek aanwezige galm binnen de koude muren op deze locatie elke kunstmatig opgewekte reverb overtreft en daarbij de desolate sfeer de perfecte ambiance vormt voor de donkere reflectie waar Eggersman zichzelf en zijn lotgenoten gedurende een opnameperiode van acht dagen mee confronteert. De sterk filmische voordracht op “Reservoirs”, met duidelijke referenties aan het befaamde ‘Twin Peaks’ doet er in elk geval zijn voordeel mee, want de gelaagde sound over de niet van origineel te onderscheiden jaren ’80 composities floreert wellustig.

De kwaliteit van dit album laat zich niet zomaar op waarde schatten. De introverte benadering van muziek is eenvoudigweg te fragiel om tot bloei te komen tijdens je dagelijkse bezigheden. Gelijk de benodigde groeifase en het inherente geduld wat het latere werk van Talk Talk vereist, zal je ook voor “Reservoirs” de tijd moeten nemen. Tijd om te luisteren naar het bezwerende betoog van Eggersman en de meditatieve vocalen van Mariecke Borger. Tijd om de diepe, zeer natuurgetrouwe klanken van de basgitaar en die karakteristieke gitaarklanken tot je te nemen. Hoewel dit alles in een tijd van vluchtig genot nauwelijks als aanbeveling klinkt, blijkt de praktijk lang zo weerbarstig niet. De openingssongs All The Time en het aan Aztec Camera schatplichtige God’s Country zetten trefzeker de toon en plaveien de weg voor meer gebiedende songs als Ammunitia en Silhouette. Center At Beauty heeft, met referte aan China Crisis zelfs een uitgesproken meezingkarakter, terwijl de onverbloemde poëzie van The Shimmering van grote immateriële schoonheid beticht mag worden. Met een niet te verhullen David Sylvian inslag valt de eer aan (Somewhere In Time) en Southwold ten deel dit monumentale “Reservoirs” een toepasselijke finale te bezorgen.

Met “Reservoirs” bewijst Eggersman de ultieme eer aan een zeer waardevolle periode in de muziekgeschiedenis. Zeker zo artistiek verantwoord, maar simpelweg eleganter en gerichter dan “Hamden” en “Win/Win” toont Eggersman ons de weg naar de zeldzame schoonheid van muziek. Als dat geen aanbeveling is?

Govert Krul

Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder