Melanie Mau & Martin SchnellaAlbum

De algemene teneur bij albums waar alleen maar covernummers gespeeld worden is de conclusie  meestal leuk tot aardig maar niet beter dan het origineel. In deze lijst kunnen we “Through The Decades” ook toevoegen met dit verschil dat het duo Melanie Mau & Martin Schnella op deze dit coveralbum bij vlagen voor ons aangename verrassingen in petto heeft.

Martin Schnella speelt andermaal uitstekend akoestisch gitaar. Hij doet dat veelzijdig met fraaie inkleuringingen. De bekende tempoversnelling in Dancing With The Moonlit Knight weet hij bijvoorbeeld met zijn snelle handen bijvoorbeeld een verrassende draai mee te geven. En de digitale sampling met de Emulator in Running Up That Hill weet hij smaakvol te interpreteren met flageoletten en een delay-effect. De zang van Melanie Mau kenmerkt zich als zuiver en puur. Het belangrijkste pluspunt echter op dit album zijn de meerstemmige vocale arrangementen en solostemmen waar tijdens (en wellicht ook dankzij) de Covid19 lockdown meer tijd en aandacht aan is gespendeerd. Met Simon Schröder op percussie, Lars Lehman op verschillende basgitaren en Mathias Ruck als zanger hebben ze als team dan ook meer samengewerkt dan voorheen. Door hen meer te betrekken bij het arrangeringsproces hoor je dit terug in de verschillende stijlen, het akoestische geluid en kwalitatieve hoogstaande meerstemmige vocalen stukken.

Zonder gestapelde lagen creëert de band luchtigheid in de nummers. Dit doen ze door met de hand beroerde snaar- en slaginstrumenten op subtiele wijze te bespelen en de toetsenpartijen her en der te vervangen door Uilleann pipes. Deze worden met veel gevoel ingeblazen door gastmuzikant Jens Kommnick.

Voor de covers van bekende nummers zoals die van Yes, Genesis, Queen, Kate Bush en Peter Gabriel laat ik het raadplaatje aan de lezer over om de bekende titelnummers erbij te zoeken. Dit kan niet moeilijk zijn want het zijn weer bekende klassiekers waarvoor gekozen is. Een prijsvraag zit er dus niet in. Verder laat ik het geen zoekplaatje zijn want er zitten verrassende keuzes bij. Wat te denken van de minder bekende werken uit de prog scene zoals Miracles Out Of Nowhere van Kansas, Kayla van Flying Colors, Dark Water van Agent Fresco en Reasons van Pain Of Salvation. Dankzij de elektrische elementen komt Reasons goed uit de verf en de muzikale variatie ten goede. Uit de metal scene tenslotte zijn er nog bewerkingen te horen van I Am Above van het Zweedse In Flames, Creeping Death van Metallica en Harvest Of Sorrow van het Duitse Blind Guardian, al komen die folky uitvoeringen hier wat onrustig over.

Verrassender zijn de twee anderstalige nummers die ik niet ken en voor mij waarschijnlijk daardoor ook tot de betere nummers vind behoren op dit album: Poesie Im Sand / Ljóð í Sand van het IJslandse Árstíðir en Als Ich Fortging van het Oost-Duitse Karussell. Al kan het natuurlijk ook liggen dat de in het Duits gezongen stukken toch Mau’s moedertaal is en natuurlijker klinken. Op haar Engels is hoe dan ook niets aan te merken, maar voor de luisteraar is het een welkome afwisseling door een kleine sfeerverandering en intonatie die hierdoor ontstaat. Subtiliteit is het kernbegrip dat elke keer weer terugkomt.

Mau en Schnella doen het weer niet anders dan de voorgaande keren waarmee de slotconclusie ook niet afwijkt van hun vorige albums. Je kunt je andermaal prima vermaken met dit album vol covers, echter nieuw eigen werk heeft nu toch wel echt de voorkeur.