Melted SpaceAlbum

Melted Space is het project van de Franse toetsenman en arrangeur Pierre Le Pape. Voor zijn laatste project, “The Great Lie”, heeft hij zich omringd met een een aantal gastmuzikanten en een veertiental vocalisten die hun sporen in andere projecten en bands – met name uit de metalwereld – al hebben verdiend. Klinkt bekend voor ons Nederlandse proggers, nietwaar? Toch zou ik deze plaat niet met de muziek van Ayreon willen vergelijken.

Wat we hier voorgeschoteld krijgen is een flinke portie bombast die in mijn oren enigszins aan Within Temptation, maar nog het meest aan de muziek van Nightwish doet denken. Vooral het album “Once” van laatstgenoemde band is een goede vergelijking. Ook de Italianen van Rhapsody (of Fire) bieden enig vergelijkingsmateriaal.

De bombast is voornamelijk te danken aan het feit dat Le Pape het Praags Filharmonisch Orkest voor zijn project heeft weten te strikken. En dat is echt een geweldige zet geweest. Want ondanks dat er een aantal uitstekende muzikanten aan het werk is, is het het orkest dat hier de show steelt. Het is de band die in dienst van het orkest speelt en niet andersom, zoals zo vaak gebeurt. Die band is dezelfde die werd gebruikt op het vorige album “Between”. Dit betekent dus weer prima gitaarriffs en veel dubbele bass drums. Op ‘No Need To Fear’ is zelfs even kort een blastbeat te horen. Het zijn prima muzikanten die – zoals vermeld – uitstekend in dienst van het orkest, maar ook van de vocalisten kunnen spelen.

Zoals bij de meeste rockopera’s wordt er gedurende het album een verhaal aan ons verteld. Daarbij komt een flink aantal karakters voorbij die hun oorsprong vinden in verschillende mythologieën en legenden. Le Pape veegt hier figuren uit onder meer de Griekse, Slavische, Germaanse en Bijbelse cultuur op één hoop en smeedt daar zijn eigen verhaal omheen. Elk van deze karakters wordt vertegenwoordigd door een eigen zanger of zangeres en deze doen dat allemaal met verve. Met name Manuel Munoz (The Old Dead Tree) verdient hier een aparte vermelding vanwege zijn geweldige vertolking van Apollo. Voor de metalheads onder u is er ook een aantal grote namen aanwezig in de vorm van ex-Morbid Angel zanger/bassist David Vincent en Attila Csihar, wiens meest beruchte wapenfeit is dat hij het legendarische “De Mysteriis Dom Sathanas” van Mayhem heeft ‘ingegromd’.

Vanwege het grote aantal zangers en het prominente gebruik van het orkest heeft het af en toe ook wel wat weg van een musical. Dat komt omdat in sommige nummers de vocalisten gezongen dialogen met elkaar aan gaan. Dit is vooral het geval in ‘The One Who Lost The Faith’, dat bijna volledig uit gesproken dialogen bestaat. Gelukkig is daar onze eigen Arjen Anthony Lucassen die het nummer met wat fraaie solo’s op gitaar, synthesizer en dulcimer(!) nog een mooi slotakkoord geeft. Het musical-gehalte wordt overigens nergens zodanig storend dat dit ten koste van de kwaliteit van het album gaat.

Al met al is Pierre Le Pape er goed in geslaagd een samenhangend en spannend stuk muziek te creëren. Ook het productieteam verdient een compliment: het klinkt allemaal als de spreekwoordelijke klok. De liefhebbers van bombastische en orkestrale metal zullen zich absoluut geen buil vallen aan “The Great Lie”. Zij zullen hiermee een van de betere progmetal releases van het jaar in huis halen.

Ralph Uffing