Memories Of OldAlbum

Over het algemeen ben ik niet de juiste persoon u te informeren over symfonische, power of epic metal. Ik kan het wel, zeer zeker. Ik acht mijzelf in staat een objectieve argumentatie neer te pennen, alleen… ik word altijd zo melig van deze stijl!

Dat melige aspect zit vaak in (mijn optiek) het vocale gedeelte van symfonische power metal. Zangers die veelal op hoge toon zingen, het veelvuldige gebruik van meerstemmigheid en koortjes. Dat zo’n aspect kan uitgroeien tot een succesformule bewees Queen in het verleden natuurlijk al, maar ook de vrolijk uitgevoerde bombast en gitaarriffs binnen deze stroming refereren in mijn beleving vaak naar de mannelijke equivalent van de Sound Of Music.

Alsof Von Trapp uitsluitend  zonen heeft voortgebracht en met lange haren in het Salzburgerland staan te headbangen.

Afijn, ik dwaal af…

Memories Of Old is een band afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk. Niet uniek maar toch bijzonder, aangezien dit soort bands vaak afkomstig zijn uit Amerika, de Scandinavische landen en midden en Zuid Europa. Die geologische verklaring is niet perse belangrijk, maar opmerkelijk is wel dat de band geleid word door de Zweedse frontman Tommy Johansson, die bekend is als gitarist van de band Sabaton. Echter, als we de credits op de juiste manier moeten interpreteren speelt Johansson geen gitaar op dit album.

Formeel gezien is Memories Of Old het geesteskind van multi-instrumentalist Billy Jeffs. Hij verzorgt de gitaar, drums en assisteert in de toetsen op het album en is verantwoordelijk voor de muzikale ideeën. Jeffs begint in 2017 met het schrijven van  “The Zeramin Game”, hoewel sommige stukken al meer dan tien jaar oud zijn. In datzelfde jaar kwam hij in contact met Johansson en raakte bevriend met hem: de samenwerking tussen de twee muzikanten werd daarna snel beklonken.

Qua omschrijving ga ik niet moeilijk doen: Memories Of Old maakt typische symfonische powermetal met vooral veel catchy gitaarriffs, pakkende refreinen en heerlijke gitaarsolo’s. Denk daarbij aan de muziek van Avantasia en Rhapsody. De composities zijn in beginsel niet origineel en vindingrijk, maar tegelijkertijd klinken de songs allesbehalve saai. Deze worden smaakvol en onderhoudend gebracht en het is moeilijk te ontkennen dat de muzikanten hun vak tot in de puntjes beheersen. Ook deze band ontloopt de meerstemmigheid en koortjes niet, die zijn veelvuldig te vinden binnen de tracks, net als de indrukwekkend hoge regionen van Johansson.

Een minpunt binnen de muziek is de narrator van dienst. De man doet zich voor als Sean Connery en komt een eind in benadering, maar overtuigt nét niet. Vooral het intro krijgt daardoor een bedenkelijk niveau hetgeen het vervolg van de cd niet verdient. Het doet afbreuk aan de muziek en dat geneuzel rondom de tracks bevestigt daarmee ook de meligheid die mij altijd overvalt als ik naar symfonische powermetal luister. Ook de clichématige teksten over heldendaden ter land, ter zee en in de lucht zijn niet aan mij besteed.

In de eerste, volledige track The Land Of Xia krijgen we heerlijk wervelend toetsenspel voorgeschoteld dat doet denken aan Marillion van de jaren tachtig. En die referentie naar Marillion hoor ik vaker, hoewel dat niet het enige vaatje is waaruit toetsenist Anthony Thompson tapt. Hij krijgt daarmee een bepalende factor op deze cd en is wat mij betreft één van de succesformules. Het zorgt voor flink wat episch bombast in de muziek maar overstijgt nergens de overtreffende trap. De gitaarriffs en solo’s zijn ook van uitstekend niveau, de drums en basgitaar vormen een prima ritmesectie voor de symfonische bombast. Alles bij elkaar is “The Zeramin Game” een prima product voor de liefhebbers van het genre.