Meridian VoiceAlbum

Het in New York gestationeerde Meridian Voice bestaat uit een kwartet rasmuzikanten waarvan ieder lid zich al op zeer jonge leeftijd bezighield met muziek. Zo plukt medeoprichter Paul Briscoe vanaf zijn vijftiende jaar aan de dikke snaren, deed toetsenist Lloyd Landesman op zijn dertiende zijn eerste professionele optreden en dacht co-oprichter Adrian McCloskey jarenlang dat hij met drumstokken was geboren. Het verhaal van Randy McStine zit iets anders in elkaar. Jarenlang werkte hij aan een carrière als zanger. Omdat hij zichzelf veel te verlegen vond als zanger en frontman ging hij zich richten op het componeren van muziek en spelen van gitaar. Die keuze zou later een cruciale blijken. Nadat de groep in een gedeeltelijk andere bezetting vanaf 1980 zonder als band een album op te nemen vrij succesvol was op podia in het livecircuit, ging ieder in 1995 zijn eigen weg en hield de groep op te bestaan.

In 2005 werd de groep heropgericht en ging men vooral live spelen in jazzclubs. Het spelen in deze clubs geeft gelijk weer uit welk muzikaal vaatje Meridian Voice tapt: instrumentale jazzrock en fusion in de stijl van Return To Forever, Chick Corea en The Dixie Dregs. De progressieve rock ’touch’ komt tot uiting met soms aan Planet X (Derek Shirinian) refererend spel. Opvallend aan de beluistering van dit album is de prima instrumentbeheersing van de vier heren. De hoofdrollen zijn daarbij toebedeeld aan Randy McStine die met zijn spel soms doet denken aan Jeff Beck en het soms wervelende toetsenspel van Loyd Landesman. De decennialange ervaring op het podium is onmiskenbaar aanwezig en debet aan de muzikale kwaliteit van “Atyppical Symmetry”.

Het compacte album kent acht nummers die met een gemiddelde speelduur van vijf minuten per nummer in de categorie ‘kort maar zeer krachtig’. Hoogtepunten zijn het Planet X-achtige Hacker, het van heerlijke Hammondklanken en scherpe gitaarsolo’s voorziene Dream State, het Mezzoforte-achtige Kitty en de uptempo jazzrocker Kernal Panic. Meridian Voice heeft een lekker album afgeleverd dat zich met gemak twee tot drie keer achter elkaar laat beluisteren.

Hans Ravensbergen