Meringue 4

Defect

Info
Uitgekomen in: 2003
Label: eigen beheer
Website: -
Tracklist
O Humbug (3:17)
Fuck You! Love Me! I'm A  Rockstar (4:37)
It's Not Okay (4:51)
Nicotine Boys An Girls (4:58)
Desert Island (5:30)
1.000 Placebos Attack 1 Victim By Choice (7:13)
Jeroen Dikkers: toetsen
Florian Francken: gitaar
Rogier Hemmes: bas
Yuheng Ng: drums
Tiemen Seinstra: zang

Met medewerking van:

Willemijn Batteljee: saxofoon
Steven Dietvorst: saxofoon
Defect (2003)
Sex & Hair (2000)
Es Geht Los (1999)
Untitled (1997)

 De vijf jongens van Meringue 4 zijn me er eentje, wat een lolbroeken! Op hun nieuwe mini-cd “Defect” spelen ze in een half uurtje wel twintig verschillende stijlen achter, door en langs elkaar. Grunge, doowop, new wave, pretpunk, Neue Welle, Prince in zijn jonge jaren en Modern Talking in één nummer, haha, of nog leuker, een soort walsje en dan weer lekker grunten, oh, hou me vast, ik lach me een liesbreuk.

Daarnaast is Meringue 4 ook een steengoeie band, met creatieve en pakkende liedjes, muzikaal vakmanschap en een verzorgd geluid. It’s Not Okay zou zo op een plaat van Faith No More hebben kunnen staan en op dat pompeuze instrumentale einde van Nicotine Boys And Girls kan menige progband jaloers zijn.

Helaas, en die bui voelde je natuurlijk al aankomen, zitten de lolbroeken de serieuze muzikanten enorm in de weg. It’s Not Okay, het beste nummer van de plaat, wordt ontsiert door een guitig gezongen “Oei Oei” koortje en in Nicotine Boys And Girls kon de zanger de lust om -heel slecht- te grunten niet onderdrukken. Zo heeft elk nummer wel een gebbetje dat één keer (een beetje) leuk is en èlke keer het liedje onderuit haalt.

Ik vind dat de plaat goed klinkt, vooral bas en drums komen mooi uit de verf. Af en toe verrassen de heren met mooie strakke breaks en andere instrumentale stukjes die ik echt niet zag aankomen. Daarmee is het beluisteren van “Defect” echter nog geen onverdeeld genoegen. Zanger Tiemen Seinstra probeert zich alle stijlen eigen te maken, helaas slaagt hij daar niet altijd in. En ik weet niet wat voor instrumenten toetsenman Jeroen Dikkers heeft, maar hij kan ze allemaal laten klinken als een DX7 uit de jaren ’80. Als hij dat expres doet, is het heel knap, maar niet  per se mooi.

Meringue 4 mist door al die verschillende stijlen een eigen geluid, of het zou dat eigenwijze hak-op-de-tak-gespring moeten zijn, dat me juist zo stoort aan deze plaat. Misschien moeten ze de volgende plaat beginnen met één keileuke mop en daarna gewoon lekkere muziek gaan maken. Ze kunnen het wel, ze doen het te weinig.

Erik Groeneweg

Send this to a friend