MessAlbum

Slechts twee jaar heeft het Estlandse Mess bestaan. Een uitgebreid ensemble uit Tallinn dat nooit de kans kreeg om een plaat uit te brengen. Achter het toenmalige ijzeren gordijn nam de groep met naar die maatstaven vrij uitgebreide mogelijkheden een aantal stukken op en die werden goed bewaard, in de hoop op betere tijden. Met het verschijnen van “Küsi Eneselt” is in 2004 eindelijk de erfenis van de groep op de markt gebracht.

Meteen al tijdens de opener Pilvini ontstaat het gevoel dat dit wel eens een hele interessante schijf kan zijn. In een soort Focus en Grobschnitt-achtige stijl wordt een stevig klassiek progressief stuk gebracht, inclusief een kamerbreed geluid. Een heerlijke orgelpartij vormt het middenrif dat uiteindelijk uitmondt in een majestueus en bijna Wagneriaans einde. In de daaropvolgende stukken wordt het tempo iets opgeschroefd en blijven de Estlandse teksten gezongen door de gedegen zanger Grünberg – die zo nu en dan opduiken overeind. Wat zo fascineert aan deze opnames (gemaakt in de studio van de Estlandse staatsradio) is dat er een groep aan het werk is die geschoolde prog combineert met koper- en houtblazers, zonder dat het te klassiek gaat klinken. Af en toe vallen de technische beperkingen op (een te ronkende basgitaar of oversturende drums), maar dat is tegelijkertijd de charme van deze verder prima opgepoetste opnames.

De geest van de Duitse band Kraan waant rond in stukken als Valged Hommikud en Tiik, terwijl Lugu overduidelijk is geïnspireerd op het vroege jaren zeventig werk van Pink Floyd en King Crimson. Rohelised Leed voelt aan als een Jethro Tull-achtig stuk ten tijde van “Aqualung”, maar dan iets bombastischer. De gitaar van Grünberg knalt er regelmatig heerlijk hard uit en in Ãœksi draait het om de piano, hetgeen een heerlijk dromerige instrumentale ballad oplevert. Maar wat er toch op deze uur durende cd als een paal boven water staat is een enorme dosis aan creativiteit die deze groep in zich heeft. Een enorme openbaring om eerlijk te zijn. Het titelnummer is een openbaring op zich en kent vele gezichten met een grote dynamiek van instrumenten. Schrijf deze groep maar bij in het rijtje van o.a. SBB en Solaris. Deze cd toont aan dat er halverwege jaren zeventig in Oost-Europa uitstekende prog werd gemaakt.

Bij de verkrijgbaarheid van deze schijf moeten wel wat vraagtekens worden gezet, want over het label Strangiato Records is vrij weinig te vinden. Er bestaat ook een 2cd-versie in een mooie digipak met live-cd en op YouTube is wel wat te vinden van Mess, voor wie nieuwsgierig is geworden.

Wouter Bessels