MetamorphosisAlbum

Vier keer scheepsrecht voor onze ‘Zwitserse Like Wendy’ Jean Pierre Schenk. Alles op zijn laatste creatie is beter dan zijn voorgangers. De productie is beter, de instrumentale stukken zijn beter, de teksten zijn iets beter en ook het artwork is voor het eerst mooi verzorgd. Met het album “Dark” levert Schenk dan ook zijn beste werk tot nu toe af.

De titel is alleen al hoopgevend. Mijn persoonlijke mening is dat donker vaak goed is. Ik houd van donkere, stemmige en melancholische muziek. Het hoeft van mij niet vrolijk en gezellig. Er zijn trouwens maar weinig bands die goede zonnige muziek kunnen maken (Moonsafari uitgezonderd). Als je de teksten doorleest zijn die in elk geval al behoorlijk ‘dark’. Schenk heeft niet echt een optimistische blik op zaken. Maar ook de muziek is donkerder en stemmiger dan we van hem gewend zijn. Zelf geeft hij aan dat zijn muziek minder sterk naar die van Pink Floyd is geneigd, maar het blijft overduidelijk dat hij daar zijn mosterd van is blijven halen. Ook een band als Eloy komt bij me op als ik zijn muziek beluister.

Zijn vorige albums hebben mij eigenlijk weinig gedaan, maar deze vind toch steeds vaker zijn weg naar mijn cd-speler. De nummers zijn een stuk beter uitgewerkt en meer in balans. Ook zit er meer pit in het geheel. Dat kan vrijwel geheel op het conto van de gast-gitaristen bijgeschreven worden die beiden uitstekend werk afleveren. Schenk maakt nummers met een kop en een staart, vol energie, met sterke instrumentale passages en prettige tempowisselingen die nergens geforceerd overkomen. Liefhebbers van neo-prog zullen dit best waarderen.

Niet alles is hosanna op dit album. Het blijft jammer dat de drums en de baspartijen uit een machine komen. Het stoort niet echt, maar het zou de muziek meer ten goede komen als hij eens een echte drummer op een echt drumstel liet spelen. En dan is er nog de stem van Schenk. Ik ken een hoop slechtere zangers, maar hij is niet bepaald een topzanger.

Ondanks deze puntjes van kritiek is “Dark” een heel aardig album geworden. Waarschijnlijk zal Jean-Pierre Schenk nooit een klassieker afleveren, maar in de middenmoot kan hij zo nog jaren mee.

Maarten Goossensen