MetamorphosisAlbum

Nu komt onze Zwitser met een conceptplaat over een totalitaire staat, waarin baby’s worden gekweekt om op te groeien tot vechtmachines. Eentje ervan, genaamd Kenny, ontwikkelt zich echter op een andere manier en probeert te ontsnappen. Na een mislukte poging vindt hij een geheime kamer met een boek met natuurfoto’s. Hij ziet er een andere manier van leven in en ontsnapt alsnog. Echter, hij is nog een kilometer verwijderd van de basis waar hij gevangen werd gehouden na zijn eerste ontsnapping, of hij wordt door zijn achtervolgers neergeschoten. Dood? Wie zal het zeggen…

Goh, tot zo ver de ‘happy endings’. Nu ben ik normaliter niet iemand die voor dom wordt versleten, maar het doel van dit sombere verhaal ontgaat me compleet. Is het een protest tegen hedendaagse totalitaire systemen? Ziet Jean-Pierre Schenk in het ontstaan van een verenigd Europa (hij is een Zwitser tenslotte, misschien voelt ie zich omcirkeld) een potentieel gevaar? Of wilde hij gewoon voor de verandering een conceptplaat maken, omdat dat binnen de symfokringen ‘hoort’?  Het flinterdunne verhaaltje gaat gepaard met tenenkrommende teksten in matig Engels. De niet bijster sterke stem van Schenk irriteert daardoor erger dan op de voorganger, het behoorlijk sterke “Nobody Cares” uit 2004.

De conclusie ligt op de loer dat Schenk zich met deze plaat heeft vergaloppeerd en dat hij zich niet zo snel had mogen wagen aan het maken van een conceptplaat. Die constatering behelst waarheid, maar laten we eerlijk zijn. De muziek op “Then All Was Silent” is zeker na meerdere luisterbeurten, best sterk. Schenk heeft de gave mooie melodietjes te bedenken. Het materiaal is – zoals ook op de vorige twee platen – matig geproduceerd, maar de charmante manier van het gebruik van elektronisch drumwerk is afwezig. Echter, zoals ik zei, nog meer dan op vorige platen heeft het materiaal de tijd nodig in te werken.

De muziek heeft veel weg van Barclay James Harvest, Eloy en Pink Floyd, met een productietechniek die doet denken aan Rush‘ jaren tachtig werken. Alsof Barclay James Harvest  “Grace Under Pressure” heeft gemaakt in plaats van Rush, wat ook qua thema een goeie vergelijking is met “Then All Was Silent”. Metamorphosis klinkt net zo koud, zogezegd.

De liedjes van Schenk hebben stuk voor stuk de gewoonte zich uiterst langzaam te ontvouwen. De vaak bloedmooie refreinen laten altijd even op zich wachten. Een goed voorbeeld van zo’n sterk refrein is Springtime, dat voor de rest verloopt als een normale ballad, maar in het refrein zijn kracht kent. De verplichte gitaarsolo van Glova Esposito aan het einde is wel weer erg mooi. Het haast Marillion of Pendragon-achtige begin van Beyond The Wall staat met zijn snelle ritme daar dwars op, alhoewel in het tweede deel van het nummer het gas er behoorlijk af gaat. Ook in het korte The Secret Room is het Marillion-element prominent aanwezig, terwijl het instrumentale codaatje Revelation er achteraan, voor extra sfeer zorgt.

Toch ligt Schenk’s kracht in de lange, tergend langzame tracks, als de afsluiter Then All Was Silent, of de twee openingstracks The Birth en When Kenny Was Sad. Deze nummers staan qua impact, sfeer en melodie op gelijke hoogte met elk nummer van de voorganger “Nobody Cares”. Als Metamorphosis de komende jaren met meer van dit soort nummers op de proppen komt, hoeven we ons geen zorgen te maken.

Markwin Meeuws