MethexisAlbum

Methexis is geen band maar een project van de Griekse gitarist Nikitas Kissona. Hij is verantwoordelijk voor alle gitaarpartijen, de muziek en het concept. In 2011 heeft hij met een soortgelijke aanpak zijn debuut “The Fall Of Bliss” uitgebracht. Ik heb daar niets van meegekregen, dus “Suiciety” is mijn eerste kennismaking.

“Suiciety” is een uiterst divers album waar je aanvankelijk maar moeilijk grip op krijgt. Geheel in lijn begint het concept niet bij chapter I maar bij IV, om het makkelijk te maken zeg maar. In chapter IV (en dus track 1) horen we eerst een bijna vijf minuten durende soundscape met duister gefluister. Het zijn de laatste woorden van een verhaal dat zich vervolgens ontspint, maar het is mij niet duidelijk waar het verhaal over gaat en urenlang interpreteren van tekst gaat me te ver.

Muzikaal gezien zit dit album zeer sterk in elkaar. Waar de aftrap in de voetstappen van, bijvoorbeeld, retro-proggers Beardfish wandelt, met heerlijk dominant en authentiek toetsenwerk, is de rest van het album overwegend warm, meer georkestreerd, symfonisch en donkergekleurd. Kissona heeft een achtergrond van klassieke gitaar en steekt dit niet onder stoelen of banken. De zang heeft de emotionele inborst van Roger Waters en geeft het geheel een smeuïg karakter. Overigens is ook veel ‘normale’ cleane zang te horen.

De negen songs die bij elkaar en klein uur klokken, kennen een zeer geduldige opbouw met warme intermezzo’s van piano, strijkers en uiteenlopende gitaarpartijen. Zo nu en dan zet men even aan en gaat het tempo iets omhoog, wordt de sound nog wat donkerder en krijgt de gitaar een fraaie galm. Je hoort echter veel akoestisch werk en dat bevalt bijzonder goed. Het is melancholie en reflectie troef, waarin een smeltpot van Porcupine Tree, de ingetogen passages van “The Wall”, de symfonische inborst van Yes en het theatrale drama van Queen het decor vormen.

Zoals gezegd gaat dit album pas groeien als je het een keer of vier hebt beluisterd. Dan vallen de puzzelstukjes en thema’s op zijn plek en is het genieten. Liefhebbers van zeer uiteenlopend progressief en symfonisch werk zullen dit album gegarandeerd omarmen. Een stevige tip!

Govert Krul