Åkerfeldt, Michael

Clark

Info
Uitgekomen in: 2022
Land van herkomst: Zweden
Label: InsideOut Music
Tracklist
Libertine Theme 1:56
Tango Bizarre 1:48
Druglord Panic 2:33
Rockefellers 2:36
Vintage Modern 3:34
Wish You Were There 2:51
The Weak Heart 2:11
Happiness 2:21
Ode to Confusion in A Minor 2:57
La Shay' Jadid Taht Alshams 2:19
The Real Me 1:37
Here's That Sunny Day 3:00
Perfect Horizon 1:56
Sea Slumber 2:37
Then 1:47
The Hunted Are in the Clear 2:07
Northern Hemispheres 2:22
Ordinary Folks 2:57
Distant Spring 1:57
Funky Chicken 2:16
Code to the Vault 1:55
Two Mermaids 1:05
Rags to Riches 1:31
Sunrise 2:14
Red & White 1:50
Headfirst Into The Storm 2:42
Ballad of the Libertine in G Minor 3:55
Lost in San Marino 2:16
Rhodes Rat 2:15
Måndag i Stockholm 2:08
Mother of One 3:18
Vielleicht Später 1:49
Battle For Love 2:09
Night Life 2:19
Michael Åkerfeldt: alles
Clark (2022)

Muziek van Opeth/Mikael Åkerfeldt bij een serie die in de jaren zeventig speelt. Je zou niet denken dat het kan, maar het werkt. Het album zit vol met typische Opeth-dingen – akkoorden, melodiewendingen, instrumentatie – en toch ademt het de sfeer van de serie. Overigens is met soundtracks vaak iets vreemds aan de hand. De ‘original soundtrack’ bevat vaak nummers die je tijdens een film helemaal niet hoort, behalve onder de aftiteling. Hier is het min of meer andersom: alle nummers van “Clark” zitten erin, maar omdat het gaat om 1 uur en 20 minuten muziek in een serie van zes afleveringen van 55-60 minuten, is het soms lang wachten op herkenning.

Overigens is het best een vermakelijke serie. Het gaat over de beruchte crimineel Clark Olofsson – inderdaad, vernoemd naar Clark Gable – die niet alleen een zeer kleurrijke levensloop kent, maar ook betrokken was bij de bankoverval waar het zogeheten ‘Stockholm Syndroom’ naar genoemd is. De serie is luchtig, maar bevat ook het nodige aan geweld. De muziek reflecteert dat. De korte stukken muziek, 34 in getal, gemiddelde lengte rond de twee minuten, zijn allemaal relatief licht, zeker voor Opeth-begrippen. Qua muziekstijl zit er van alles tussen, jazz (Rockefellers), oosterse klanken (La Shay’Jadid Taht Alshams), 70’s rock (The Hunted Are In The Clear), funk (Funky Chicken), blues à la Jethro Tull (Red & White), industrial (Headfirst Into The Storm), hardrock in de stijl van Black Sabbath (Måndag I Stockholm, een van de vier nummers met zang) en zelfs de elektro disco van de Sparks (Vielleicht Später).

Åkerfeldt heeft ook humor. Een honderd procent Pink Floyd pastiche geeft hij lekker de titel Wish you were there. Maar op de een of andere manier is duidelijk de hand van Åkerfeldt en de signatuur van Opeth te herkennen. Dat maakt dit geen Opeth-album. Verre van. Ik betwijfel zelfs of dit album ooit op onze site terecht was gekomen, was dit niet van een progartiest geweest. Er valt best wel wat te genieten. Maar dan moet je wel van fragmentarische stukken houden, die op sommige plekken worden weggedraaid op het moment dat ze veelbelovend lijken te worden. Ik kan me goed voorstellen dat Åkerfeldt eigenlijk veel meer opgenomen heeft dan hier nu wordt tentoongespreid. Misschien horen we ooit nog eens uitgebreidere versies, of duiken thema’s plotseling op een toekomstig Opeth-album op. Zelf denk ik niet dat ik dit nog vaak ga opzetten.

Åkerfeldt mocht trouwens zelf een kleine cameo spelen in de serie. Wanneer er een landelijk gevangenisoproer uitbreekt, is hij een van de geïnterviewde gevangenen. Goed opletten, want het is voorbij voor je het merkt.

Send this to a friend