Harris, MichaelAlbum

Michael Harris is een begenadigd gitarist met – zoals in de discografie te zien is – een behoorlijke staat van dienst. Eerlijkheid gebied te zeggen dat ’s mans werk mij volledig is ontgaan tot het verschijnen van Thought Chamber’s “Angular Perceptions”. Hier werd Michael bijgestaan door een prima band met als slagroom op de taart Ted Leonard van Enchant als vocalist. Het succes van Thought Chamber bleef niet onopgemerkt en dus besloot Michael het in 1996 verschenen “Ego Decimation Profile” af te stoffen en voorzien van een nieuwe mix en mastering opnieuw onder de aandacht te brengen. Opzet was in elk geval het duidelijke jaren ’90 geluid van de cd te ‘pimpen’ tot een vollere en rijkere 2007 sound. Hierin is men zeker geslaagd, want zonder voorkennis zou je niet vermoeden hier met een re-release van doen te hebben.

Dat Michael Harris dit album in de herkansing heeft gedaan is begrijpelijk. Het bevat namelijk een verzameling uitstekende composities die – en dat blijft opmerkelijk voor instrumentale albums – nergens verzanden in muzikale krachtpatserij maar sterk songgericht zijn. Alle instrumenten zijn door Michael Harris zelf bespeeld met uitzondering van de drumpartijen. Hiervoor heeft hij op dit album de hulp ingeroepen van maar liefst vier gastdrummers. Verder geeft hij alleen op enkele tracks de basgitaar nog even uit handen.

Opener Forewarning en het volgende Vicious Uppercut laten, ondanks dat ruim 10 jaar tussen beide albums zit, een duidelijke link naar “Angular Perceptions” horen. Mooie strakke opbouw met een nogal donkere sfeer en uiteraard fraai gitaarwerk. Wellicht onbedoeld was dit alvast een preview van wat in 2007 zou volgen. Echt los qua gitaarspel gaat het op Stratus-Fear. Een sterke compositie met heel mooi solowerk.  Vervolgens kunnen we op Julius Seizure (de cd kent humor in de titels) horen dat Alex Lifeson een groot voorbeeld is, want de gitaarsound is sterk Rush-georiënteerd. Knap uitgevoerd met een jazzy intermezzo en mooie basloopjes, heerlijk nummer.

Grandscape is een meer traditionele rocksong met Thin Lizzy-achtige licks. Hiermee zijn we halverwege het album gekomen en valt op dat de songs veel afwisseling kennen, terwijl wel zeker sprake is van een coherent geheel. De eigen stijl van Michael Harris is als een rode draad steeds aanwezig en dat geeft houvast op albums waar we de zang moeten ontberen. Hair On The E String is wederom zo’n nummer waar je in de auto (of eigenlijk waar dan ook) geen genoeg van kunt krijgen. Een fantastische groove en een mooi tussenstuk dat wederom aan Rush doet denken vanwege het gitaargeluid dat zo uit Red Barchetta lijkt te zijn weggevlogen. Repeat, repeat… Ook Brainwarp dwingt je tot een constante knikbeweging van het hoofd op een zware, logge tune, voorzien van een vette ‘Black Sabbath-distortion’. Super!

De kracht van deze release zit ‘m toch vooral in het feit dat de maker op geheel eigen en speelse wijze invloeden van andere bands weet te vervlechten met zijn eigen geluid. Dat eigen geluid laat hij door de jaren wel prevaleren overigens,hetgeen een gezonde ontwikkeling is en ons voorlopig heeft gebracht tot “Angular Perceptions”. Ik vond het eigenlijk wel een voordeel dit laatste album al goed te kennen alvorens “Ego Decimation Profile” te ontdekken. Los van dat EDP gewoon een écht lekker album is, geeft het heel goed weer hoe de huidige sound is ontstaan. Ik raad liefhebbers van “Angular Perceptions” aan, voor zover nodig, ook dit album eens te gaan beluisteren. 99% zeker dat het bevalt. Ik ga nog eens verder spitten in Michael’s muzikale verleden…

Govert Krul