Midnight SunAlbum

Midnight Sun is een nieuwe band uit het Verenigd Koninkrijk. De band lijkt te zijn ontstaan uit de overblijfselen van Also Eden. Deze laatste band ligt al een tijdje op zijn gat en enkele oud-leden uit de vele bezettingen ervan hebben nu dit orkestje opgericht.

De invloeden van Also Eden zijn zeker aanwezig, maar niet zo veel als je op voorhand zou verwachten. De muziek van Midnight Sun laat zich nog het best omschrijven als neo prog met een lekker ruw randje. Dat ruwe randje wordt hoofdzakelijk gecreëerd door het feit dat de band opereert met twee gitaristen. Andy Gelband en Ben Swanwick vormen samen een sterke tandem die de muziek voorziet van ijzersterke riffs en een aantal spetterende solo’s. Also Eden oprichter Ian Hodson kleurt de muziek verder in met mooie toetspartijen die de muziek weer richting neo prog sturen.

Verder in het pakket zit de zang van Huw Lloyd-Jones. Ook hij was ooit bij Also Eden te horen, te weten op de eerste twee albums. De man beschikt over een bijzonder stemgeluid dat nog het best te vergelijken is met de stem van Alan Reed. Het is een stem die wat gewenning vraagt aan het begin, maar die je naar mate je het album vaker beluistert steeds meer als een sterke toevoeging aan de muziek gaat zien.

“Dark Tide  Rising” bevat slechts zes nummers die allemaal lekker lang klokken. Als zevende track is een single edit van Clouds toegevoegd. Leuk voor de heb, maar het voegt niets toe aan de veel betere albumuitvoering. De stevige neo prog bevat hints naar het latere werk van Pendragon en Arena. De nummers zijn prettig complex maar liggen door de sterke zanglijnen en vele fraaie solo’s ook aangenaam in het gehoor. Vanaf opener Scheherazade tot aan de ijzersterke afsluiter Control gaat de band voluit. Dit laatste nummer is sowieso een extra vermelding waard. Het is met bijna elf minuten het langste nummer van het album en het is de complete band die hier excelleert. Gastgitarist Tom Ennis speelt een paar geweldige solo’s terwijl de tempowijzigingen je om de oren vliegen. Kers op de taart is het drumwerk van gehuurde drummer Sam Slater die smaakvol dubbel bass drumwerk laat horen hier. Het is het nummer op het album dat het dichtst bij prog metal in de buurt komt, zonder overigens door de geluidsgrens te gaan.

Resumerend kunnen we stellen dat deze ervaren muzikanten hier met een sterk debuut op de proppen zijn gekomen. Er wordt erg goed gemusiceerd terwijl de songs toch heerlijk pakkend zijn. Dit is zo’n album dat zo nu dan op je pad komt, waarvan je geen verwachtingen hebt, maar dat uiteindelijk een fraaie krent uit de pap blijkt te zijn. Deze ga ik nog vaak draaien!

Ralph Uffing