Portnoy, MikeAlbum

Mike Portnoy is, na Terry Bozzio (ex-Frank Zappa) en Steve Morse (ex-Dixie Dregs en Deep Purple), de derde artiest over wiens rug Magna Carta nog een beetje geld probeert te verdienen. Zoals Portnoy op zijn eigen website al aangeeft is dit namelijk een uitgave waarvan hij op geen enkele wijze een cent ziet. “Prime Cuts” is dan ook een samenstelling van nummers waaraan Portnoy heeft meegewerkt. Er trekken maar liefst vijf nummers voorbij van Liquid Tension Experiment, een nummer van een ode aan ELP, twee nummers van het “Tribute To Rush” album en een nummer met Andy West en Rama.

We beginnen met de grootste portie. Freedom Of Speech, Chris & Kevin’s Excellent Adventure en Three Minute Warning zijn afkomstig van het eerste Liquid Tension Experiment album. Acid Rain is afkomstig van het tweede album en Another Dimension komt van “Sonic Residue From Vapourspace”.

Mike Portnoy is een overheersend baasje en dat komt tot uitdrukking in zijn drumspel. Een veel gehoorde ‘klacht’ is dat hij alles probeert dicht te slaan. Dit komt het beste tot uitdrukking in zijn samenspel met bassist Tony Levin tijdens Chris & Kevin’s Excellent Adventure. Een druk en ietwat bizar nummer. Dat Portnoy ook volledig in dienst van een nummer en ingetogen kan spelen, laat hij horen in het schitterend opgebouwde Freedom Of Speech. Toetsenist Jordan Rudess legt een emotionele basis waarop gitarist John Petrucci en Mike Portnoy zich mogen laten gelden. Natuurlijk mag het instrumentale vuurwerk niet ontbreken, maar hoofdzakelijk weet men zich bewonderenswaardig in te houden. Het nummer Three Minute Warning heeft waarschijnlijk een verandering ondergaan omdat er sprake is van een edit-versie. Met negen en een halve minuut is dit dan ook het langste nummer van de cd. Three Minute Warning lijkt nog het meeste op een jamsessie in een rokerig jazzcafé. Vooral John Petrucci laat geen mogelijkheid voorbij gaan om te laten horen hoe snel hij wel niet is. Dit nummer vraagt op sommige, met name de drukke momenten, veel van de luisteraar.

Eveneens een nummer met de nodige jazzinvloeden is Acid Rain. Ruim zes en een halve minuut dendert dit nummer voort. Razendsnelle toetsenloopjes, vingervlugge gitaarsolo’s, een korte solospot voor Portnoy. Om bijna horendol van te worden. Bassist Tony Levin probeert het geheel nog van een beetje tegengas te voorzien. Vreemde eend in de bijt is de ‘vapourspace’ remix van Another Dimension. Het geheel klinkt inderdaad alsof men ver weg in de ruimte is. Veel echo maakt dit nu niet echt tot een prettig nummer.

Het eerste nummer van de Rushtribute is het door Sebastian Bach (Skid Row) gezongen Working Man. Het basspel van Billy Sheehan heeft een prominente plaats gekregen en gitarist Jake E. Lee (ex-Ozzy Osbourne) laat zijn gitaar lekker overstuurd ronken. Working Man gaat naadloos over in By-Tor And The Snow Dog. Dit was voor mij (bijna dertig jaar geleden) de eerste kennismaking met Rush en reden om de live dubbelelpee “All The World’s A Stage” aan te schaffen. Vooral Mike Portnoy weet de schijnwerper veelvuldig op zich gericht. De zang wordt niet onverdienstelijk verzorgd door zijn Dream Theater maatje James LaBrie.

Van grootheden ELP wordt Endless Enigma uitgevoerd. Mike Portnoy wordt op dit nummer bijgestaan door de broertjes Gardner (Magellan). Lekker vette toetsenpartijen (die ook de blazers voor hun rekening nemen) domineren, terwijl ook de bas van Wayne Gardner zich zoemend een weg baant. Met name het laatste gedeelte is zeer afwisselend, van druk naar uitermate ingetogen en vice versa.

Het meest eigengereide nummer van de cd is wel de opener Mad March. Verantwoordelijk hiervoor zijn de gitaristen Toshi Iseda en Mike Keneally (ex-Frank Zappa). Uitermate vreemd en freaky. Niet echt een nummer om de cd mee te beginnen. Daarvoor had ik toch maar een toegankelijker nummer gekozen.

Zoals al in het begin aangegeven ziet Mike Portnoy van deze uitgave geen cent. Dat zou al een reden moeten zijn om deze cd links te laten liggen. Diegene die kennis willen maken met Mike Portnoy naast zijn werk bij Dream Theater, krijgen echter wel een aardige dwarsdoorsnede van mans kunde.

Rob van Oosten