Mile Marker ZeroAlbum

Mile Marker Zero is in 2005 opgericht door de broers Dave en Doug Alley en Mark Focarile in het Amerikaanse Connecticut. In de Verenigde Staten niet geheel onopgemerkt gebleven heeft het quintet meer dan tien jaar aan de randen van de prog gebivakkeerd, zonder echt op te vallen. Mogelijk brengen ze hier met de tweede volle cd verandering in.

“The Fifth Row” is een concept-cd. In 67 minuten komt de enorme ontwikkeling van technologie en kunstmatige intelligentie en de invloed hiervan op ons bestaan aan de orde. Niemand lijkt te weten hoe snel dit gaat en waar dit toe leidt. Het verhaal van het aantal rijstkorrels dat zich op de velden van een schaakbord steeds verdubbelt moet dit verbeelden. We zouden ons als mensheid nu op de vijfde rij (The Fifth Row) van het schaakbord bevinden. Het verhaal begint na 9/11, als ‘de regering’ een apparaat laat ontwerpen dat de mensheid kan behoeden voor toekomstige aanvallen. Deze machine (JCN) ontwikkelt zich zo snel dat hij zelf de regie dreigt te gaan bepalen en zich zal keren tegen die regering.

Het verhaal wordt kracht bij gezet door in anderhalve minuut belangrijke geluidsfragmenten uit de recente geschiedenis te laten horen. Door de cd heen praat een vertelstem ons verder bij. Dit hebben we echt al te vaak gehoord om nog enige indruk te maken; het werkt eerder irritatie op. Een actueel en relevant thema, maar op een ongelukkige manier aan de man gebracht. Laat de muziek dan maar op een betere manier het verhaal vertellen…

Mile Marker Zero lijkt haast te willen maken. Met name aan het begin van de cd gaan er veel noten in een minuut. Krachtig komen de eerste nummers door de speakers. De stevig basis doet in de verte denken aan Dream Theater en Rush. De al even krachtige stem van Dave Alley sterkt het straffe karakter van de muziek, al moet hij soms oppassen het niet op een schreeuwen te zetten. De samenzang (of mix van meerdere Dave’s) versterkt dit aspect nog wat meer. De harmonieën roepen herinneringen op van Spock’s Beard en Yes. In de goed in elkaar gezette, soms complexe composities is voldoende ruimte voor Mark Focarile om zijn kunsten op de klavieren te tonen. John Tuohy is op gitaar tot meer in staat dan het laten horen van muren van riffs, getuige de mooi solo’s die hij speelt.

Starter 2001 herbergt de genoemde elementen in zich: stevigheid, snelheid, een pittige ritmesessie, nadrukkelijk aanwezige zang, de eerste stappen op weg naar steeds terugkerende samenzang en een klein glansrolletje voor de toetsenman, voor een korte solo. Digital Warrior verlengt de stevigheid, maar wel met een rustpuntje. Een overwegend stevig blok met het nodige toetsenwerk van een half uur krijgt aan het eind van Victory een eind met een machtige gitaarsolo van een minuut. Het contrast met het mierzoete, akoestisch uitgevoerde JCN, met viool en close harmony zang kan bijna niet groter zijn.

Maar dan pikt MMZ zijn rode draad weer op door vooral stevig van zich te laten horen. In Age Of Jason willen ze het allemaal nog net wat heftiger, complexer en chaotischer laten klinken. De dreiging (van welke ellende die ons dan ook boven het hoofd hangt) klinkt onmiskenbaar door in dit bombastische werkje, dat vooral de metalfans zal kunnen aanspreken. De stevige kruidkoek lijkt dan op en het schip lijkt met Collective toch zijn verdiende rust van de veilige haven op te zoeken, maar nog één keer richt het gezelschap zich op met met de gitaar van Tuyhy die zich door de heftigheid meandert. Een dik uur boeiende muziek komt tot een eind. Stevig, maar voldoende ruimte latend voor melodische elementen en rustpuntjes, dringt de muziek en zeker ook zanger Dave Alley zich nadrukkelijk aan je op. Ontsnappen lijkt niet mogelijk. En bij “The Fifth Row” is dat niet zo heel erg.

Fred Nieuwesteeg