MilleniumAlbum

Ons millennium bestrijkt 1000 jaar, dat van het Poolse Millenium slechts 7 jaar. We hebben hier dan ook van doen met een zogenaamd ‘Best of’ album. Het is (gelukkig) geen gewoon ‘Best of’ album geworden, maar een dubbelalbum waarvan schijfje 1 zes niet eerder uitgebrachte nummers, alsmede zes alternatieve nummers en drie remixen bevat. Op schijfje 2 staan de meest gespeelde nummers op radiostations en een videoclip die alleen op je pc is af te spelen. Wijselijk is gekozen voor de titel “7 Years”, met als subtitel “Novelties, Rarities & The Best”.

Het getal ‘7’ slaat overigens niet alleen op de 7 jaar van het officiële bestaan van de groep (vanaf het album “Vocanda”), maar ook op de 7 reguliere albums en 7 ep’s die de groep heeft uitgebracht. Improductiviteit kan ze dan ook niet verweten worden.

Millenium was voor mij een onbeschreven blad, tot deze verzamelaar in mijn brievenbus viel. Vreemd, want Poolse progressieve rockgroepen hebben mijn speciale aandacht. Is hun naam niet goed gekozen? Is hun muziek onopvallend? Heb ik niet goed opgelet? Nee, ik dacht het niet. Maar onder het mom van ‘beter laat dan nooit’ ben ik zeer verheugd dat het er nu toch van gekomen is. En wat is beter te starten met een verzamelaar, een dubbele nog wel.

Schijfje 1 blijkt na beluistering het meest interessant te zijn. Hierop bevinden zich immers diverse nummers die de oorspronkelijke albums niet gehaald hebben. Sommigen noemen het ‘left-overs’, anderen weer B-kantjes (nooit geweten dat een cd ook een B-kant heeft). Wanneer je bij deze nummers bent aangeland is 7 Years – opener en naamgever van het album – al gepasseerd. Het is het enige nieuwe nummer van het album en is ook een goede weergave van welke muziek Millenium nu maakt. De zang van Lukasz ‘Gall’ Galeziowski vertoont grote overeenkomsten met die van Marco Glühmann van Sylvan. Collega Markwin Meeuws deed deze constatering al in de recensie van “Interdead”. De navolgende nummers zijn overwegend rustig en hebben overeenkomsten met Sylvan ten tijde van hun album “Presets”. Het blijft gissen waarom die nummers het oorspronkelijke album niet gehaald hebben. Van Where’s My Way? en Sky is dat vrij duidelijk, deze nummers zijn te eenvoudig en mogen het predikaat neo progressieve rock ook eigenlijk niet hebben.

De alternatieve versies van een aantal nummers bevielen mij nog beter. Het deed me weer denken aan een pittige discussie die we binnen het Progwereld team hebben gevoerd over wat nu prog is. Aanleiding daarvoor was de recensie van collega Frans Schmidt van het album “Mezzanine” van Massive Attack. Je vindt deze recensie overigens hier.

Ook Millenium is in mijn ogen behoorlijk vooruitstrevend bezig geweest getuige de nummers Chaos (instrumentaal met folkinvloeden), My Life Domino (gedreven toetsenwerk en met hartstocht gezongen), Insomnia (rockend met stevig gitaarwerk) en Demon (funky ritme).

Is dit prog? Ja, ik vind dit prog en wát voor. Erg gedurfd om andere stijlen in je muziek te integreren. Dat is wat onze favoriete muziekstroming zo interessant maak.

Als klap op de vuurpijl sluit cd 1 af met een drietal zeer sterk door moderne dance beïnvloede remixen van Alone In Fame. Het betreft de winnaars van een wedstrijd wie de beste alternatieve remix van dit nummer kon maken. Kijk, het is niet alleen gedurfd maar pakt bovendien nog zeer goed uit, al genieten de remixen van TR Hacker en Mayu B mijn voorkeur.

Op cd 2 vind je een verzameling van nummers die in Polen de meeste radio aandacht hebben gekregen (ik neem aan internet radio). We spreken in dit geval dus over de meest populaire nummers en niet over de beste. Dat laatste is natuurlijk ook weer heel subjectief, want wat de groep misschien goed vindt, zou ik wel eens bagger kunnen vinden en jij weer net andersom. De nummers staan niet op chronologische volgorde, wat jammer is. Millenium is immers een groep die haar stijl nog wel eens veranderd heeft. Hoe zich dat in de loop der tijd ontwikkeld heeft, komt op deze wijze wat minder uit de verf. Uitschieters zijn zonder meer Light Your Cigar (melodieus met een loom zomeravondritme en fraaie zang), Waltz Vocanda (middeleeuws en theatraal met Arena gevoel), het instrumentale Fatamorgana (op de cd verwisseld met Canto, laat horen dat Millenium ook ballen heeft), Hundreds Of Falling Rivers (zie Light Your Cigar) en Help The People (prettige mix van Sylvan en Arena).

Eigenlijk scoort “7 Years” altijd bij iedere liefhebber van neo progressieve rock. Voor de fans van Millenium is het album een leuke aanvulling op de collectie vanwege de niet eerder uitgebrachte en alternatieve nummers. Voor diegene zoals ik, die de groep nog niet kent, is het een goed vertrekpunt om eens kennis te maken met deze onderbelichte groep.

O ja, nog even over dat getal 7 en de dobbelstenen op de hoes. Heb je de ogen van de boven- en onderzijde van een dobbelsteen al eens bij elkaar opgeteld?

Hans Ravensbergen