Milo's CravingAlbum

Het zou verboden moeten worden!

Wie kent niet deze gevleugelde uitspraak uit het reclamespotje van een niet nader te noemen dropfabrikant? Deze uitspraak kwam bij me op toen ik – na de informatie bij deze cd te hebben gelezen –  vol verwachting de play-knop indrukte om “The More You Know” aan een eerste luisterbeurt te onderwerpen. Ja, het zou verboden moeten worden om recensenten te misleiden met niet kloppende inspiratiebronnen. Geloof het of niet, maar deze Duitse groep is geïnspireerd door Kansas, Rush, Neal Morse, Genesis en Pink Floyd. Tenminste, dat vinden zij, maar ik hoor dat er beslist niet aan af. Misschien wordt hiermee beoogd de verkoopcijfers wat in positieve richting op te krikken. Maar daar trappen we niet in.

Eigenlijk is Milo’s Craving geen groep maar een duo, bestaande uit zangeres Kathrin Elfman en toetsenist Klaus P. Rausch. Op dit album hebben zij zich laten bijstaan door een keur aan gastmuzikanten en vocale ondersteuning. Die Kathrin Elfman is trouwens een bezig bijtje. Naast haar muzikale bezigheden heeft zij ook al haar eerste boek in de winkels liggen, een science fiction boek. Haar kompaan op dit album, ook schrijver, heeft diverse soundtracks en muziek voor reclamespots (nee, niet van die drop) op zijn naam staan.

Kathrin Elfman heeft een expressief en vol stemgeluid. Ze wisselt makkelijk van hoog naar laag en weer terug en doet dat ook vrij regelmatig. In de hoge regionen doet ze erg denken aan Kate Bush. Voor het overige valt ze het best te vergelijken met Tracy Hitchings (Landmarq), een goede zangeres dus. De muziek op dit album is overwegend rustig met mooi toetsenspel van Klaus P. Rausch, waaronder klassieke piano, maar kent ook de nodige heftige momenten. Deze man maakt over het algemeen gebruik van digitale toetsen, waardoor de muziek modern aandoet. Het gitaarwerk is melodieus en een goede ritmesectie van bas en drum ondersteunt het geheel.

Al bij de eerste tonen van Prince Of Darkness bekruipen mij bange gevoelens. Het zou toch niet Duitslands inzending voor het Eurovisie Songfestival zijn? Het gevoel hier in de maling te zijn genomen neemt verder toe. En er zijn nog meer dan 17 minuten te gaan, ahrrrgg. Gelukkig neemt dit nummer al snel een positieve wending en ontpopt zich in een afwisselend en muzikaal sterk nummer. Nee die ‘valse start’ is ze zeker vergeven.

In het nummer Pictures And Voices een hoofdrol voor het gevarieerde toetsenwerk van Klaus P. Rausch, waaronder een fraaie maar te korte solo op Hammond orgel. Een lekker meezingrefrein zorgt ervoor dat het nummer vlot wegluistert. Meer rockend en puntig is Wings Of Stone. Met het live of semi-live gespeelde nummer Come Out slaat Milo’s Craving de plank helaas volledig mis. Mijn bange gevoelens over het Eurovisie Songfestival spelen plots weer op. Erg irritant ook, die oehhhhh’s en ahhhhhh’s van het achtergrondkoor. In schril contrast hiermee is het slotnummer Will You?. Een door Kathrin Elfman mooi gezongen ballad, begeleid door piano en een jazzy einde

Milo’s Craving levert met “The More You Know” een verdienstelijk, maar niet opzienbarend debuutalbum af. Het verdient de voorkeur om de cd met koptelefoon te beluisteren. Muzikaal zit het ook wel snor. Laat je alleen niet misleiden door de genoemde invloeden van deze groep. Deze kunnen je flink op het verkeerde been zetten. Nog een dropje soms?

Hans Ravensbergen