In de V.S. maken ze er al decennia lang een sport van om smeuïge schandalen, waar politici of andere bekende grootheden bij betrokken zijn, breed uit te meten in de pers. Meestal worden dat soort spraakmakende gebeurtenissen voorzien van een naam die eindigt op ‘gate’. Het bekendste is ongetwijfeld Watergate. Andere voorbeelden zijn Irangate en Clintongate of Monicagate. Van recentere datum is het lachwekkende Nipplegate, de ontblote borst van Janet Jackson tijdens de finale van de Super Bowl. Wij als Nederlanders zetten daar het pietluttige polderschandaaltje Mabelgate, de affaire Wisse-Smit, tegenover.Al deze genoemde zaken leverden groot voorpaginanieuws met vette en schreeuwende koppen op. De kans dat de verrichtingen van het Poolse Mind Gate ooit zoveel stof zullen doen opwaaien lijkt erg gering. De toevoeging ‘gate’ staat dus niet per definitie garant voor veel commotie en ophef, daar is wel wat meer voor nodig. U zult inmiddels begrijpen dat we hier niet te maken hebben met een wereldband.
Voor het ontstaan van Mind Gate moeten we terug naar het jaar 2000. Het Poolse Katowice kan gezien worden als de thuishaven van deze vijfmansformatie. Op de voorlopige palmares van onze Poolse vrienden vinden we twee cdemo’s terug. De eerste, het vier tracks tellende “Forgotten Oddyssey”, stamt uit 2001 en de tweede, “Willow Whisper”, kent 2003 als jaar van geboorte. En nu heeft de groep zich dus gewaagd aan een heuse debuut-cd van krap 47 minuten lengte.
Mind Gate zegt zelf muziek te maken voor mensen met een ruime geest. Dat is zeker een voordeel – eigenlijk een vereiste – om iets met het materiaal op deze cd aan te kunnen vangen. Laten we het voor het gemak maar progressieve metal op technische grondslag noemen. Bij vlagen complex, veel te complex. Als luisteraar raak je de draad met grote regelmaat kwijt en de indruk ontstaat dat de muzikanten zelf ook af en toe de bomen door het muzikale bos niet meer zien. Het is vaak tegendraads, onorthodox en onsamenhangend. Je kunt het ook positief uitleggen. In dat geval kun je spreken over een originele en niet-alledaagse aanpak. Ook dan blijft het evengoed een moeilijk te verteren brok muziek.
Een ander groot struikelblok is zanger Robert Czerwik. Zijn cleane stem heeft de persoonlijkheid en uitstraling van een hardhouten deur. Waarom zegt niemand tegen deze meneer dat hij beter kan gaan bollen pellen of asperges steken? Nee, deze Robert draagt niet echt bij aan de algehele feestvreugde. Over de productie kan het oordeel een stuk milder zijn. Die is namelijk alleszins acceptabel te noemen. Een ander positief aspect vormt het schitterend vormgegeven tekstboekje. Aan de presentatie ligt het dus zeker niet. Die is dik voor elkaar!
Toch moet de eindconclusie helaas zijn dat Mind Gate nog een lange weg te gaan heeft. Vooral op het compositorische vlak is er nog een wereld te winnen. Bovendien zou een andere zanger geen overbodige luxe zijn. De ideeën van Mind Gate zijn zeker niet slecht, maar die vragen wel om meer structuur. Tenzij het natuurlijk allemaal zo bedoeld is. In dat geval hebben we hier te maken met een collectief van onbegrepen kunstenaars.
Joost Boley