Als een overdadige pizza wordt “Journey Of A Rough Diamond” op mijn bord neergelegd. Ben benieuwd of de kok Mind Key me weet te verrassen. Ik doe mijn mond open en leg de versnapering op mijn tong. Ik sluit mijn ogen om er maximaal van te genieten en kom tot de slotsom dat Secret Dream een heerlijk pittige smaak heeft. Het geheim ervan ligt onder andere in de ronde schijven van Ring Of Fire, de groep waarin zanger Mark Boals (voorheen Yngwie J. Malmsteen) de scepter zwaait. Zanger Mark Basile beschikt dan ook over een stem die in bepaalde passages wel wat van de Amerikaanse geweldenaar heeft. Maar er is meer over te zeggen, want bij nadere observatie moet ik concluderen dat zijn zang als twee druppels olijfolie lijkt op die van Max Bacon, eens het juiste vlees in de kuip van GTR. En met die vergelijking loopt bij mij echt het water in de mond!
Hap twee laat me realiseren dat het recept nog hoogst zelden onvervalst te noemen is, al is dat voor mij geen strikte voorwaarde in het staan of vallen van muziek. Je kunt ook niet zondermeer stellen dat de vijf muzikanten exact hetzelfde deeg kneden als genre keizer Dream Theater (of die andere ster aan het progressieve metal firmament Symphony X en ook de namen van Shadow Gallery en Royal Hunt moeten in dit verband genoemd worden), maar echt iets baanbrekends wordt er niet door de navolgers aan het genre toegevoegd. De kwaliteit is echter hoog en dat is belangrijker. Mind Key heeft wel een gerijpt en elegant geluid met een overdaad aan keyboards waarmee de groep zichzelf ook met hetzelfde gemak verbindt aan het AOR geluid van Journey (luister maar eens naar het begin van Love Remains The Same). Maar de gitaar wordt hiermee absoluut niet ondergesneeuwd. Je kunt de verhouding keyboard en gitaar nog het beste vergelijken met het Engelse Threshold.
Er wordt wel eens neerbuigend gedaan over de hardere stijl in de progressieve muziek. Het meest interessante aan progressieve metal is voor mij dat hardheid afgewisseld wordt door dromerigheid. Dat komt neer op dromen en weer ontwaken. Ook het ontwarren van de ingewikkelde structuren geeft de (luister)ervaring zoveel meer diepte. Hoe het ook zij, de mannen van Mind Key zal het allemaal een grote zorg zijn. Zij volgen gewoon de weg van hun hart. De groep ontstond in 1999 toen Dario De Cicco (keyboards) en Emanuele Colalle (gitaar) de handen ineen sloegen. De 4 songs tellende demo “Welcome To Another Reality” wekte de interesse van Frontiers Records die de groep het vertrouwen gaf, waardoor “Journey Of A Rough Diamond” kon ontstaan.
Als de tonen van Lord Of The Flies bij me naar binnen dringen -zonder twijfel één van de meest aansprekende nummers op deze reis- is het net of James Labrie de deur van de keuken heeft opengedaan om zich te bemoeien met het bereiden van het maal. Niets is minder waar natuurlijk, maar Mark Basile komt zowaar in de buurt met zijn imitatie. Maar het nummer kenmerkt zich ook door de passionele gitaar en het gepeperde toetsenspel (dat nu en dan aan Vitalij Kuprij van Artension doet denken). De cd bevat zes nummers die zo rond de acht minuten klokken en twee die wat korter zijn.
Het tweedelige epos Waiting For The Answer is een compositie die diverse stijlen verenigt. Voor de talenten Colella en De Cicco genoeg ruimte dus om te soleren. Deep Inside valt op door een jazzy tussenstuk (met gebruikmaking van de Rhodes). Memory Calling en Without Ann zijn de oases van rust met veel piano en indrukwekkende zang. Ze vormen het cement tussen de andere nummers en geeft het album een zekere balans.
Is er nou niets dat me ergert? Zeker! De manier waarop Basile zich op Love Remains The Same na twee minuten naar binnen schreeuwt is nou niet onmiddellijk mijn idee van schoonheid. Ook het melige vocale einde van Waiting For The Answer had wat mij betreft mogen komen te vervallen. Toch voorkómen deze kleine misrekeningen niet dat Mind Key als een raspaard gezien moet worden in de progressieve metal stal.
Mind Key kan overtuigen met deze ruwe diamant en als ik het laatste stuk van deze pizza uit Napoli heb doorgeslikt voel ik me helemaal verzadigd. Ik zal de boel naspoelen door nog eens wat van GTR te draaien. Oude tijden zullen gaan herleven!
Ton Veldhuis