MindsplitAlbum

Tja, wat moeten we hier nu mee. Progressief? Zeker. Goede muzikanten? Wis en waarachtig. Spannend? Ook zeker. Melodieus? Behoorlijk.

Cohesie? Oei, dat is een pijnpunt.

En daar zou ik diep in mijn hart de recensie ook bij willen laten. Ga dit album maar eens lekker uitleggen, want dit is een schijf waar ik eigenlijk geen raad mee weet. Aan de ene kant wordt ik aangetrokken door het gevarieerde en progressieve karakter van het album, aan de andere kant overheerst het gevoel dat er teveel is gespeeld met de titel van het album: C.H.A.O.S.

De band is samengesteld uit vijf doorgewinterde metalmuzikanten uit Zweden. Grondleggers zijn zanger H.B. Anderson en gitarist Mathias Holm. Geïnspireerd door zijn overgrootvader Xerxes Anderson, alias professor Xandau (1807-1851),  schreef Anderson de teksten voor dit album uit de gevonden notities van zijn voorvader. Hij, professor Xandau (1807-1851), was een wereldberoemd psychiater in zijn tijd en reisde de hele wereld rond om therapiesessies te doen. Daar hield hij uitgebreide notities van bij en die notities vormden de inspiratiebron voor dit album. In het concept van het album worden vier karakters of ook wel persoonlijkheden omschreven, namelijk Professor Xandau, de menselijke geest, demonen en Karma.

Zoals gezegd; de band laat een ongelooflijk repertoire aan muziek horen. Van klassiek pianoloopje hier, tot virtuoos gitaarspel daar. Abrupte onderbreking zus, akoestische gitaar zo. De track Silhouettes laat sterke overeenkomsten met Dream Theater horen, terwijl het opvolgend nummer weer sterk op de muziek van Genesis uit de jaren tachtig lijkt. En zo kan ik nog wel even doorgaan. De muziek in een bepaald hokje drukken is al helemaal onbegonnen werk, want het varieert van classic rock tot AOR, maar ook een vergelijking met Ayreon is hier op zijn plaats. Visual Minds – The Eternal Flame is ook een vreemde eend in de bijt. De band bevind zich daarmee toch behoorlijk in de uithoeken van metal, want dat nummer kan toch echt in het hoekje van de deathmetal gedrukt worden.

Afwisseling in de muziek van Mindsplit is dus duidelijk aanwezig. Maar die afwisseling is te overdreven, in dien mate dat het chaotisch overkomt.

Ondanks die chaos zijn er wel wat pluspunten. Zanger Anderson heeft een goede typische AOR stem. Lekker rauw af en toe, maar wel een stem die precies bij de muziek past. Niets mis mee, hoewel hij in ….Elsewhere? moeite heeft met het halen van de juiste noten. Verder varieert ook Anderson er driftig op los in zijn vocale bijdragen.

Progressief in de zin van het woord is deze metal dus behoorlijk. Ondanks het drukke, enigszins verwarrende en ook desoriënterende karakter van het album ga ik het u echter niet afraden. Oké, we hebben een heleboel trucjes al wel eens ergens gehoord, maar ik zie redenen genoeg voor de liefhebber om dit album een kans te geven. Liefhebbers van veel variatie in een album kunnen hier veel mooie dingen in vinden.

Ruard Veltmaat