MineralsAlbum

Hopeloos irritant. Zeker als de cd van uitstekende kwaliteit is. Promobegeleiding? Nihil. Wat de gebrekkige beschrijving wél aangeeft is dat de band  uit Warschau, Polen afkomstig is en een aantrekkelijk Angelsaksisch geluid produceert. Maar afkomstig uit Polen? Daar komt toch sowieso niet veel goeds vandaan? Verzoeken voor een mini-interview worden niet beantwoord, terwijl een poging tot meer informatie rondom deze band door een bandlid wordt doorgeschoven naar het label, die met wat schimmige informatie komt. Niet in de regel van de normale werkwijze dus. Na drie weken besluit ik dan toch maar op eigen kracht mijn recensie te schrijven.

In eerste instantie ontving deze cd de eerste draaibeurten tijdens wat intensieve gesprekken tussen mij en een collega in de auto op weg naar ons werk. Eigenlijk zonder echt opgemerkt te worden, maar op de stille momenten betrapte ik mijzelf maar ook mijn collega toch op het ritmisch mee knikken met ons hoofd op de maat van de muziek. Dat moet eigenlijk al een goed teken zijn. Daarna draaide ik de cd ook eens thuis en op ander plekken en naarmate de draaifrequentie toenam, begon ik steeds enthousiaster te raken. Ik ben namelijk niet vies van Coldplay en Radiohead, en laat deze band daar nu net een mooie mix van maken. Zelfs een vleugje Snowpatrol is te bespeuren in de muziek. De cd kent geen heftige erupties, maar voornamelijk mooie sfeervolle melodieën en composities die klaarblijkelijk door uitstekende vakmensen zijn geproduceerd.

En bijzonder sterk pluspunt van deze band is de vocale verzorging. Het stemgeluid van zanger Filip Poklosiewicz lijkt op sommige momenten sprekend op die van Chris Martin. Luister bijvoorbeeld eens naar het nummer Discount, dat verder ook sluitende overeenkomsten kent met Coldplay. Gitaargeluid, drums, de basgitaar, neem van mij aan, als u dit voor het eerst hoort denkt u met de mammoetband te maken te hebben. Maar ook op andere momenten kan de zanger een warm en karakteristiek geluid voortbrengen dat de muziek naar een hoger plan tilt.

Een nummer dat iets heftiger klinkt en waardoor je zou kunnen opveren is Is This Love. Ook hier weer een typisch Brits geluid, maar het is meer up-tempo. Toch staan er ook wel wat saaie nummers op, zoals de laatste drie, Thin Times, White Tones en So Sure. Niet slecht, maar ook niet memorabel genoeg voor een klassieker in het genre.

Hoe dan ook, “White Tones” is vooral een heerlijke luisteralbum geworden. Heerlijk op de achtergrond tijdens werk, relaxend in de tuin of een lange autorit. Tegelijkertijd doe ik met die zin de band ook veel te kort. Deze cd is meer dan goed en vakkundig gemaakt. Doordacht, sfeervol en vooral kwalitatief op hoog niveau. Misschien hier en daar wat gestolen, maar acht, mij hoor je daar niet over. Ben je liefhebber van de genoemde bands, dan is dit absoluut een aanrader. Nu alleen nog sleutelen aan de marketing.

Ruard Veltmaat

Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder