MiriodorAlbum

De Canadese band Miriodor, afkomstig uit de aangename stad Montréal, is een van de onbetwiste grootheden van de hedendaagse avantprog. Met hun humoristische, virtuoze en fascinerende muziek weten ze al sinds eind jaren tachtig liefhebbers van moeilijke prog te vermaken. Helaas is het al sinds 2010 stil rondom de band, maar met een gemiddelde duur van vier tot vijf jaar tussen albums is dat geen reden tot wanhoop. Het vorige album, “Avanti!”, stamt immers pas uit 2009 en is bovendien zo geslaagd dat het de fans vast bezig weet te houden tot hopelijk een volgend album.

Hoewel de stijl van Miriodor zeer sterk geënt is op de kamerrock van Univers Zero en Present, is de muziek van de Canadezen lichtvoetiger dan het werk van de zwaarmoedige Belgen. Dit komt mede doordat de band ook goed geluisterd heeft naar andere R.I.O.-bands zoals Henry Cow en Aksak Maboul en beduidend meer swing en groove in hun muziek legt. Een nummer als Écart-Type heeft bijvoorbeeld een intro dat niet zou misstaan op “Onze Danses pour Combattre la Migraine” van Aksak Maboul, voordat het overgaat in wilde gitaararpeggios uit de school van Roger Trigaux van Univers Zero/Present, maar dan groovend gespeeld, ondersteund met jazzy drumwerk van Rémi Leclerc. Gecombineerd met een spannende sample van een oude opname van een operazangeres en Zappa- of Mats / Morgan Band-achtige toetsen resulteert dit in een intrigerende en drukke compositie die tekenend is voor dit album.

Zoals voormalig collega Frans Schmidt al schreef in zijn bespreking van het in 2005 verschenen album “Parade”, maakt juist de veelzijdigheid en de frivoliteit de muziek van Miriodor relatief toegankelijk. Op “Avanti!” weet de band deze stijl nog beter tot zijn recht te laten komen dan op de voorgaande plaat. Het album is nog gepolijster en strakker, waardoor de verschillende elementen nog beter uit de verf komen. Het resultaat is een album dat zowel voor doorgewinterde RIO-fanaten als voor jonge tere zieltjes die nog niet overstag zijn veel te bieden heeft.

Hoewel “Avanti!” zeker geen eenvoudig album is, zou ik Miriodor toch willen aanraden zonder schoonmoedergrappen of andere toespelingen op de hartslagverhogende werking van veel avantrock. De band weet de complexiteit van de muziek goed te verhullen, waardoor de composities vaak toegankelijker klinken dan ze in andere, minder vaardige handen zouden zijn. In dit opzicht zou “Avanti!” dan ook een goede instapplaat zijn nieuwsgierige luisteraars die niet in de RIO ingewijd zijn, maar wel iets spannenders zoeken. En voor de liefhebbers is dit natuurlijk een heus taartjesfestijn.

Christopher Cusack