Mirna's FlingConcert

Wat kan je als inwoner van Raalte (en omgeving) toch kansen missen in je leven. 2 Mei 2015, een zonnige, maar toch nog frisse voorjaarsdag. In tegenstelling tot vorig jaar was er dit jaar geen finale van de Champions League, dus er was geen enkel excuus om dit keer de tweede editie van HOFpop mis te lopen. Desondanks viel ook dit keer de opkomst weer tegen.

Ook dit jaar stonden er weer vier bands geprogrammeerd, maar eerlijk is eerlijk, deze recensent kwam uitsluitend voor de Zwolse singer-songwriter en multi-instrumentalist Arjan Hoekstra en zijn twee collega’s Dennis Edelenbosh en Inmar Regeling van Mirna’s Fling. Bijna vanzelfsprekend stond de singer/songwriter Hoestra als headliner deze avond geprogrammeerd en dat bewees zichzelf ook dubbel en dwars door de enthousiaste reacties en applaus van het publiek.

Dit jaar werd er ambitieuzer uitgepakt door het Hoftheater dan vorig jaar, de bands presenteerden zichzelf dit jaar in het grote theater, waar vorig jaar nog gespeeld werd in de foyer. En dat theater is echt de moeite waard, want het is in 2013 vernieuwd met een eigentijdse foyer en vergaderruimtes, maar waarbij de unieke ronde theaterzaal met ruim 300 zitplaatsen bewaard is gebleven. Zoals gezegd, de eerste twee geprogrammeerde bands en het eerste gedeelte van de derde band werden door deze recensent gemist, maar Hoekstra en zijn twee vrienden maakten dat helemaal goed.

Ik schreef het ook al in de recensie van zijn album; dit type muziek valt niet helemaal netjes binnen de kaders van progrock, maar dat neemt niet weg dat de muziek ook voor deze liefhebbers zijn aantrekkingskracht heeft. Want hoe je het ook wend of keert, helemaal doorsnee is het nu ook weer niet wat de Zwollenaar brengt. De muziek is melancholisch, af en toe deprimerend, af en toe hoopgevend maar altijd met veel gevoel geproduceerd. Ook ligt de link met rock altijd om de hoek, wat logisch is, aangezien Hoekstra een groot gedeelte van zijn vrije tijd besteedt aan (prog)rock-acts als The Good Hand en Riders Of The Universe.

De set die hij in Raalte brengt is lekker gevarieerd: van het mysterieuze Winter’s Breeze (wat iets weg heeft van de Amerikaanse band 16 Horsepower), tot aan het meeslepende karakter van World Of Make Believe. Ondanks Hoekstra veel instrumenten perfect beheerst is zijn belangrijkste instrument zijn stem, waarmee hij ook tijdens dit concert imponeert. Naarmate de set vordert is het publiek meer en meer onder de indruk en raakte het toch wat betoverd. Na elk nummer zwelt het applaus aan, met als climax Lost in Light, waar het voltallige publiek in opperste staat raakt. Wat een geweldig nummer en verpletterende uitvoering met een weergaloze tuba solo van Hoekstra himself! Met alle credits natuurlijk voor Arjen Hoekstra, maar onderschat zijn kompanen op het podium niet. Je voelt en hoort dat drummer Ingmar Regeling een perfecte aanslag heeft en hoewel wat stoïcijns spelend op het podium, is Dennis Edelenbosch fantastisch op basgitaar. Duidelijk te aanschouwen is ook dat dit trio waanzinnig op elkaar ingespeeld is en dat het niveau van dit optreden toch aanzienlijk hoger ligt dan van de optredens hiervoor. Logisch, want dat zijn beginnende bands met wellicht nog een carrière voor zich, maar Mirna’s Fling is niet voor niets gekozen als headliner van de avond. Ondertussen is ook het bedienend personeel van het Hoftheater aangesloten en geniet samen met de bezoekers van de indrukwekkende set.

Hoekstra brengt tijdens de set ook twee nieuwe tracks, namelijk The Magic and The Bliss en Secrets Of The Trees. Ook die klinken ijzersterk en Hoekstra verklapte na het concert dat een nieuw album al voor een groot gedeelte in de steigers staat. Het toegift van de set was een bescheiden nummer van het debuutalbum van Mirna’s Fling; Leave It All For You, wat afkomt van Hoekstra’s debuutalbum: Bow To None.

Het wordt tijd dat Nederland Hoekstra en zijn band Mirna’s Fling ontdekt. Een ieder die het concert van 2 Mei in Raalte heeft meegemaakt zal het eens zijn met deze uitspraak, ook al waren er dat niet meer dan zestig.

Verslag: Ruard Veltmaat
Foto’s: Monica in t Veld