Mirror QueenAlbum

Mirror Queen is de nieuwe band rond gitarist/zanger Kenny Kreisor, enigszins bekend van zijn vorige formatie Kreisor, en ze komen uit New York. Ze maken een soort moderne protoprog, en hun invloeden liggen in het straatje van jaren ’70-groepen als Blue Oyster Cult, Deep Purple, Neil Young & Crazy Horse en Captain Beyond, waarvan ze zelfs een nummer (Mermerization Eclipse) van coveren. Daarnaast valt er een grote invloed te bespeuren van modernere groepen als Monster Magnet, Screaming Trees en Motorpsycho. Ik hoor zelfs lichte trekjes van Pink Floyd (Syd Barret met name) en Hawkwind.

Dat betekent veel lome zang en ruige gitaren, lomp drumwerk en distorted solo’s. Daar moet je om te beginnen van houden, en binnen dat subgenre is Mirror Queen professioneel en haast ambachtelijk. Het is niet alleen loom en ruig, maar ook zo psychedelisch als je plaatselijke coffeeshop, hoewel ik betwijfel of de bedwelmende middelen bij Mirror Queen wel zo volop gebruikt worden. Want hoewel de invloeden duidelijk zijn, klinkt het materiaal op het debuut “From Earth Below” ook wel wat braaf en zelfs wat eenduidig.

Dat is ook niet zo erg. De liedjes zijn weliswaar een beetje ‘van dik hout zaagt men planken’, de solo’s van Kreisor zijn op sommige momenten werkelijk te gek en erg opzwepend. Met name in het te gekke Into The Nebula laat hij horen een onderschatte gitarist te zijn. Zijn collega’s gedragen zich als hondstrouwe dienstknechten, hoewel drummer Jeremy O’Brien in Lazarus, dat met een drumsolo begint, laat horen wel degelijk over een enorme technische bagage te beschikken.

De zang van Kreisor is echter niet zijn sterkste troef. Dat maakt dat Mirror Queen soms lijkt op één van de matige jaren ’90-platen van Hawkwind of één  van de soloprojecten van deze groep. Dat feit wordt slechts versterkt door de eenvormigheid van de nummers; het lijkt allemaal een beetje op elkaar. Dat betekent nogmaals niet dat het slecht is. Songs als het instrumentale Dark Ships Arrive, dat welhaast een Crazy Horse-nummer lijkt en dat overloopt in het funky On Dark Ships, laten horen dat Mirror Queen wel degelijk mooie muziek kan maken. Een favoriet van mij is verder het bedwelmende The Mirrored Queen Part 2, dat gezegend is met een haast hypnotiserende begin-thema. Het is gemakkelijk het beste nummer van de plaat.

Al met al is het debuut van Mirror Queen geen klassieker, maar slechts een aardig plaatje voor een paar luisterbeurten. Toch ga ik ze in de gaten houden, want dit soort groepen kan ineens, van de ene op de andere dag, zijn meesterwerk afleveren. “From Earth Below” is dat niet, maar wie weet, in de toekomst?

Markwin Meeuws