miRthkonAlbum

Ongetwijfeld herinneren jullie je allemaal mijn recensie van Almaailman Vasarats nieuwste worp, “Huuro Kolkko”. Daar stel ik dat voornoemde band uniek is in het doen slagen van de boeiende mix tussen avant-garde prog, folk en metal. Maar nu, een tijdje later, moet ik toegeven fout te zitten. Er is dus ook nog miRthkon.

“Vehicle” is eigenlijk het eerste echte album van de Amerikaanse band. Eerder werk bestond slechts uit demo’s of korte, maar veelbelovende ep’s zoals “The Illusion Of Joy”. Maar met hun ‘major’-debuut lijkt het alsof miRthkon ineens zwaar wil uitpakken, want dit is een erg aardig album geworden dat naar de keel grijpt. De band is ook duidelijk van plan een unieke plek proberen in te nemen binnen enerzijds de prog metal en anderzijds de avant-garde prog.

Dat dit twee genres zijn die niet meteen dicht bij elkaar liggen, mag duidelijk zijn. Dat de fans van het ene niet echt gek zijn van het andere ook (het is te cliché of het is te bizar). Toch moet je als band die proberen wil binnen beide genres wat te doen, die twee extremen verenigen. Zoals al in voornoemde recensie is vermeld, is dat vaak de werkplek van Mike Patton geweest. Naar mijn mening met wisselend succes, maar meestal overhellend naar de negatieve kant. Maar ook Sleepytime Gorilla Museum bevindt zich in deze hoek. Gezien de aanwezigheid van Dan Rathburn bij het maken van deze plaat (hij is sound engineer), zal het vast geen verrassing zijn dat Sleepytime Gorilla Museum een grote invloed heeft op de muziek van miRthkon.

Vanuit de metalhoek moet ik Slayer en Meshuggah wel noemen als referenties. Maar ook de avant-garde Fransman Albert MarcÅ“ur valt me hier te binnen, als ook de vaste naam die we bij deze soort bands zo vaak tegenkomen, Igor Stravinsky. Het moge ondertussen duidelijk zijn dat miRthkon een erg diverse band is, maar is “Vehicle” ook een goede boeiende plaat geworden?

Hierop kan ik tot jullie allen blijheid positief op antwoorden (en niet enkel voor die vreemde proggers zoals mezelf die slechts naar gekke muziek luisteren). De band brengt de hierboven beschreven theorie over hun muziek goed in de praktijk. Het is een erg stevig album geworden dat pas op het einde even tot rust lijkt te komen. Daarmee raak ik wel één van de weinige nadelen. Het album raast maar door als een rollercoaster en pas op het einde komt het tot rust. Soms kan het even teveel worden, ondanks dat elk nummer op zich staat als een huis. Een aanrader voor de opvolger kan zijn rustpunten tussen de nummers in te passen. Zo komt het minder zwaar aan voor de fans.

Tot slot kan ik zeggen dat miRthkon met deze release absoluut raak schiet! Dit is een band om in het oog te houden. Dit is een band die net als Sleepytime Gorilla Museum of Mr. Bungle ook bij andere progliefhebbers zou kunnen aanslaan. Dit is een album dat wel eens in mijn top tien van 2009 zal kunnen eindigen. Dit is een album dat jullie eigenlijk allemaal zouden moeten gaan luisteren. Nu!

Peter Van Haerenborgh