MishAlbum

Mish is een Australisch gezelschap dat al een tijdje meedraait. In 2011 brachten zij met “The Entrance” hun debuutalbum uit. Tien jaar later komt er dan toch een opvolger. Toch is veel rondom deze band enigszins in nevelen gehuld. De geleverde informatie is summier en op internet is ook niet bijster veel te vinden. Sommige informatie is zelfs verouderd. Zo staat op Facebook op de info-pagina van de band dat in 2017 het tweede studioalbum “Entheogen” moet verschijnen. Uiteindelijk gebeurt dit dus vier jaar later. Waarom is mij onduidelijk.

Dat alles doet overigens niets af aan de kwaliteit van de muziek, want die is prima. Daarbij moet ik direct opmerken dat niet iedereen dat misschien met me eens zal zijn. We krijgen hier namelijk een behoorlijk stevige pot metal voorgeschoteld. De band bedient zich van loodzware riffs, giftige grunts en zo nu en dan als een machinegeweer ratelende drums. Wanneer deze ingrediënten je niet afschrikken kun je je aan “Entheogen” geen buil vallen. De spijkerharde muziek wordt zeer degelijk uitgevoerd.

De eerste twee nummers op de plaat zetten direct de toon met bovengenoemde elementen. Het combineert het zware werk van een band als Mastodon met de veelzijdigheid van Tool. De tempowisselingen zijn niet van de lucht en het is maar goed dat de nummers niet al te lang zijn, zodat je af en toe even op adem kunt komen. De band lijkt zich ook te realiseren dat tien nummers met hak en breekwerk op deze sterkte te veel van het goede is en heeft met Catacomb, Lung en het afsluitende Thylacine wat rustpuntjes ingebouwd. Het zorgt in ieder geval voor een goede balans. Met zevenendertig minuten is het album niet lang, maar dat is niet erg. Het gebodene staat als een huis en vanwege de intensiteit van de muziek zou een lange speelduur alleen maar nadelig uitpakken.

Mish blijkt uiteindelijk een geheimzinnig gezelschap met een voorkeur voor intense muziek te zijn. Er hangt een wat duistere sfeer over het album, mede door het gebruik van samples. Hierdoor zijn er ook wat raakvlakken met het Franse Hypno5e, hoewel de muziek van Mish wat minder complex is. Ook het wat mysterieuze artwork draagt bij aan het mistroostige sfeertje. Zo’n omlijsting prikkelt mij doorgaans wel en ik word hier dan ook niet teleurgesteld. Ik weet niet of het met opzet zo gedaan is, maar door niet te veel informatie te verstrekken zorgt de band ervoor dat je eigen fantasie je gaan kan gaan. Zo werkt een gebrekkige voorlichting dus in je voordeel. “Entheogen” is een pittig stukje werk waarvan ik verwacht dat het de liefhebbers intense metal zeker zal kunnen bekoren.