Modern Rock EnsembleAlbum

Er moet ‘iets’ in het drinkwater in Oekraïne zitten, dat kan niet anders. Luisterde ik recent naar Karfagen van de heer Kalugin, die met “Echoes From Within Dragon Island” vet  boven de zeventig minuten klokte, nu onderwerp ik een schijf van Vladimir Gorashchenko aan een zwikkie luisterbeurten: tegen de tachtig minuten! Toeval bestaat niet. Ik ga binnenkort toch de heer Zelensky er eens over bellen. Schijfjes die tot aan het gaatje volgepropt zitten, die kom je toch weinig meer tegen.

Deze Vladimir is de grote man van  Modern-Rock Ensemble en hij draait er zijn hand duidelijk niet voor om. Hij doopte zijn tweede, wat in de Engelse taal zo mooi sophomore heet, cd “Suite Night Dreams & Wishes”. Ongeveer tachtig minuten voor het naar bed gaan het kleinood in de speler stoppen en dan lekker slapen, dat is de verwachting.

Het begin gaat inderdaad deze kant op. Gorashchenko tovert New Age achtige klanken uit zijn keyboards die mijn benen als vanzelf in de lotushouding dwingen, terwijl ik daar toch veel te stijf voor ben. Het vervolg is ook erg rustgevend als de snaren van een akoestische gitaar en een viool hun zalvende werk doen. Maar dan breekt de hel los, het gaat van crescendo, de elektrische gitaar trekt van leer, de toetsen gieren door de kamer, Emerson Lake And Palmer lijken weer te zijn begonnen, de ritmes gaan richting tegendraads, om ook net zo plotseling weer terug te schakelen naar serene  rust met pianoklanken, om dan weer stevig orgelspel ten gehore te brengen met felle gitaarsolo’s, alleen begeleid door basgitaar en drums. Na deze kleine achtbaan zijn we nog maar negen minuten onderweg.

Op de cd wordt het dan al nacht. Dat gaat  gepaard met heerlijk akoestisch gitaarspel, dit keer met dwarsfluit, en zingt Gorashchenko ons in slaap. Hij kan zo als stand-in optreden voor Paolo Conte.  Zijn vrouw zingt ook niet onverdienstelijk een stukje mee. We belanden in heerlijke dromen, tegen het wakker worden gebeurt er kennelijk in dromenland iets heftigs, want de saxofoon zorgt met weer een scheurende gitaar voor beroering.

Hoogste tijd voor een middeleeuws intermezzo met fluiten en orgelspel, met een funky intermezzo met blazers. En zo laat Vladimir zijn muziek op en neer golven, perfect aansluitend bij het thema van het betreffende nummer. Door de veelheid aan sfeerwisselingen waarbij het bij wijze van spreke lijkt of er razendsnel hele decorwisselingen plaatsvinden, is een aantal nummers op zichzelf zo ongeveer een suite. Hij had de cd ook wel “Suite Suite” kunnen noemen.

Een gemengd koor, twee kinderstemmen en een stringensemble maken ook deel uit van dit heel erg Oost-Europese gezelschap. Dat Gorashchenko zijn klassiekers uit de jaren ’70 goed kent, weerhoudt hem er niet van een veelheid aan andere stijlen en invloeden in zijn muziek te verwerken. Prog en symfo, jazz en kamermuziek gaan vredig samen met een kinderliedje, New Age meets The Middle Ages en ga zo maar door. Het lijkt een quilt van Picasso, maar de stukken zijn wel degelijk verbonden door een veelheid aan thema’s. We laten Vladimir even aan het woord: het hoofdthema van Night Comes komt in zes variaties terug, Time Runs Ahead horen we vier keer, het thema van The Evil King ontwikkelt zich door vijf stukken en zo somt hij nog een handvol verbindingen op.

Over suites gesproken. Dark Kingdom & The Even King bestaat uit drie delen en redt het net binnen een half uur. Ook hier gebeurt weer teveel om op te noemen, maar in het bijzonder wil ik hier het toetsenspel van de hoofdbaas benoemen. Het is werkelijk een genot om zo’n beetje alle gangbare keyboards op zo’n fraaie wijze bespeeld te zien worden, al zie je er natuurlijk niets van. Voeg daar het sterke gitaarspel van Enver Izmailov bij, koorzang, een verhaal dat indringend wordt verteld, leeuwen die brullen in de arena, een met een hoge vrouwenstem gezongen hymne met geweldige orgelklanken als begeleiding, en we hebben weer een suite in een suite om van te watertanden.

Ja, een keur aan invloeden is te horen: naast het al genoemde ELP, Genesis, Pink Floyd, Mike Oldfield, Deep Purple, Jethro Tull, King Crimson enz.  Ook weer veel. Maar toch is het geen allegaartje, Gorashchenko weet er wonderwel toch een logisch geheel van te maken.

Alles is veel bij Modern-Rock Ensemble, en dat zou je een minpuntje kunnen noemen. De aaneenschakeling van sfeer- en tempowisselingen, met daarbij het voortdurend veranderen van stijlen kan de luisteraar na een kleine tachtig minuten een beetje opbreken. Maar ook hier geldt weer dat de echte kracht van deze cd zich pas ontvouwt na een flink aantal luisterbeurten. En krachtig is de cd “Suite Dreams & Wishes”! Er staat zoveel moois op, van verstilde, subtiele passages, tot stevige porties bombast en zo’n beetje alles daar tussenin; mooi afwisselend toetsenspel, heerlijke gitaren… Het klinkt glashelder, het gezelschap musiceert uitstekend en de verpakking is ook nog eens fraai. Het recept voor deze week: deze cd beluisteren, vlak voor het slapen gaan een paar glazen Oekraïens kraanwater drinken en je droomt gegarandeerd de heerlijkste dromen.