MohoDiscoAlbum

 Hawkwind, Steve Hillage, Ozric Tentacles. Noem deze namen en iedereen weet gelijk waar we het over hebben: spacerock. Muziek met een overvloed aan trippy sfeertjes, bubbelende synths, aanstekelijke ritmes. Met “Kaloomith” doet MohoDisco, een Amerikaans project rond gitarist, bassist en toetsenman Bruce White (aangevuld met een groep gastmuzikanten) een poging om zich te voegen bij dit illustere rijtje.

Ruwweg valt het materiaal op dit album onder te verdelen in twee categorieën: enerzijds de echte spacey rockstukken en anderzijds een aantal stukken die veel elektronischer van aard zijn.

Praxis, Our Paths Are Sonic Waves, Gravity en The Source behoren tot die eerste categorie en zijn over het algemeen lekkere, uptempo stukken die zeker de typische spacerock-sfeer, en dan met name de Ozric Tentacles-sfeer, goed weten te treffen. De opener Praxis is van deze groep het sterkste stuk wat met name komt door een mooie gitaarsolo aan het eind. Wat deze stukken echter ook met elkaar gemeen hebben is het feit dat ze allemaal blijven steken in het neerzetten van een lekker sfeertje. Het is alsof je een hap neemt uit een gevulde koek maar er dan achter komt dat het alleen maar een leeg omhulsel is. Wat er ontbreekt zijn simpelweg goede, aanstekelijke thema’s en melodieën die je bij blijven.

De andere groep nummers laat dus een veel elektronischer kant van de muziek van MohoDisco horen. Ozric Tentacles hebben ook bijna altijd wel zo’n soort nummer op hun albums staan en er is zelfs een afsplitsing van deze band, onder de naam Nodens Ictus, die deze kant van hun muziek verder heeft ontwikkeld. Ook bij deze MohoDisco stukken constateer ik dat een aantal nummers misschien een stuk beter hadden kunnen worden als ze van wat meer melodische inhoud waren voorzien. Maar ik moet ook bekennen dat het juist deze nummers waren die het beste mijn aandacht wisten vast te houden. Of het nu de spacey dance is van Remote Viewer, de ambientklanken van Soft And Sharp of de wel heel duidelijk op Nodens Ictus geënte muziek van Mystery Falls, tezamen zijn deze nummers al een stuk interessanter dan de eerste groep. Nog niet gelijk superspannend of lekker relaxt maar hier is duidelijk al een basis aanwezig om verder te groeien.

Concluderend: “Kaloomith” is niet een schijfje dat ik zou aanraden, tenzij je een verstokte fan van Ozrics Tentacles of Nodens Ictus bent en je dus dringend behoefte hebt aan een goedkope spacetrip. Maar dan niet klagen het een reis in de tweede klasse is. De rest raad ik aan om de naam MohoDisco gewoon te onthouden, want het zou maar zo kunnen dat met een paar kleine koerswijzigingen en een broodnodige opwaardering van het muzikale materiaal er met een paar jaar zo maar ineens een sterk spaceschijfje op kan duiken.

Christian Bekhuis