Moon HaloAlbum

In 2020 verraste Moon Halo ons met de mooie plaat “Chroma”. Sterke, prettige in het gehoor liggende symfo, met voldoende variatie om met veel plezier te blijven luisteren.

Als je kijkt wie achter Moon Halo zitten, verrast deze kwalificatie al minder. Moon Halo is het geesteskind van zanger en songwriter Marc Atkinson (bekend van Riversea) en Iain Jennings (toetsenist van Mostly Autumn). Moon Halo heeft zeker veel van Riversea weg, maar het is wat pittiger zo nu en dan.

Kenmerkend voor de muziek is de sterke zang van Marc Atkinson. Hij heeft een warme stem die heel goed bij dit soort sfeervolle muziek past, plus dat de muziek zeer melodieus is en toegankelijk is. De kwaliteit van de nummers is bovendien dik in orde. De muziek is meestal geschreven door Jennings, de teksten en de zangmelodie door Atkinson.

Deze tweede cd met als titel “Together Again” begint met het mooie Light In The World. Dit is een heerlijk positief nummer met een gospel feel. Het is symfo waar ik erg van houd; toegankelijk, maar interessant, sterke teksten en goed gemusiceerd. Het titelnummer heeft een lekkere groove en is daardoor wat swingend. Embrace The Life is dan weer een heerlijk rustig en melancholisch nummer. If This Is All There Is vind ik een track die er echt uitspringt. Dit is Moon Halo in optima forma. De vraag naar God, naar buitenaards leven, de zin van het leven en wat dies meer zij; over een bed van heerlijke symfo compleet met een geweldig refrein en toetsensolo. Ik moet uitkijken wat ik zeg maar dit noem ik: hier-kun-je-mij-’s nachts-voor-wakker-maken-symfo.

Ik haal er nog een paar nummers even uit. We’ve Still Got Time is ook al zo’n fijn nummer met een IQ/Galahad achtig intermezzo en toetsensolo. Reconnected is een post-corona nummer. Het is mooie ballad van Marc Atkinson. Back To Normality is uptempo, popachtig met daarna een Mostly Autumn stukje en een mooie toetsensolo.

Een opvallend nummer is The Sandman Is Waiting. Dit is het meest progressieve nummer van de plaat. Het is een wat donker nummer, zeker in vergelijking met het andere materiaal op “Together Again”. De tekst van Atkinson over een droom over de Dag des Oordeels is daar ook debet aan. De afsluiter is het optimistische en relativerende Life Goes On met de nodige americana en southern gospel invloeden.

“Together Again” is een feestje voor de liefhebbers van songgerichte en sfeervolle symfo. De prachtige stem van Atkinson, de sterke songs en de smaakvolle instrumentatie van de bandleden met als sausje de stem van Anne-Marie Helder zorgen daarvoor. Als ik een puntje van kritiek moet noemen, vind ik dat met Life Goes On het album niet de afsluiter heeft die het album verdient. Hoewel ik qua thema het goed snap, vind ik het liedje zelf bij de mindere nummers van dit album horen. Een positief punt dat ik nog voor het voetlicht wil brengen is dat juist de variatie van de nummers er voor zorgt dat je met interesse naar “Together Again” blijft luisteren. De teksten van Atkinson zijn mini-verhaaltjes en hebben zeggingskracht.

Kortom, een mooie en goed doordachte plaat van deze Engelse band.