Moon Of SteelAlbum

 Wie van de oudere jongeren onder ons kent nog stripfiguur Archie, De Man Van Staal? Deze superheld liet voor het eerst van zich horen in het Engelse magazine Lion (1952). De eerste Nederlandstalige versie van deze strip rolde van de pers in 1963. Je zult je misschien de relevantie van deze informatie afvragen en eerlijk gezegd is die er eigenlijk niet. Het is slechts een mooi bruggetje naar de naam van de band waar het in deze recensie om draait, Moon Of Steel dus. Dit vierkoppige gezelschap komt uit Italië en kan bogen op een opmerkelijke historie. Voor het begin van hun verhaal moeten we vijftien jaar terug in de tijd.

Het debuutalbum “Passions”, dat destijds wereldwijd erg goed ontvangen werd, dateert uit 1989. Daarna bleef het, door tal van persoonlijke redenen, maar liefst tien jaar stil rondom deze groep. Pas in 1999 kwam er een vervolg met de mini-cd “Beyond The Edges”, die slechts vier tracks bevatte.Drie jaar later verschijnt dan eindelijk de echte volwaardige come-backplaat “Insignificant Details”, het schijfje waar het hier over gaat. Ook deze cd oogst veel bijval, maar de doorbraak laat nog steeds op zich wachten.

Die muziek laat zich vrij moeilijk omschrijven. De tegenwoordig zeer frequent gebezigde term ’trip metal’ geeft een beetje aan in welke richting je moet denken. Verder is Moon Of Steel’s geluid erg donker en somber. Trouwens, de zweverige ’trips’ worden regelmatig onderbroken door harde gitaren die je weer met beide benen op de grond zetten. Als je The Gathering, Lacuna Coil, een paar theelepels progmetal, een portie krachtvoer en een paar teentjes Evanescence in een mixer gooit, krijg je als eindresultaat Moon Of Steel. Veel duidelijker valt het eigenlijk niet samen te vatten.

De zwartrode hoes van “Insignificant Details” sluit perfect aan op de muziek. Het artwork kan overigens voor de helft op het conto van zangeres Sarah Bonetti geschreven worden. Kennelijk een vrouw met meerdere talenten want het zingen gaat haar ook heel behoorlijk af. Verwacht echter geen sopraanstem, maar eerder een breekbare, bezwerende stem die soms ook agressieve trekjes vertoond. Enige verwantschap met het vocale geluid van Amy Lee (Evanescence) kan zeker niet ontkend worden.

De kracht van het album zit in het goede evenwicht tussen hardere en zachtere passages, de perfect opgeroepen duistere, haast melancholische sfeer en, niet in de laatste plaats, de sterke composities. Hoogtepunt is het drieluik Details, waarin alle facetten van Moon Of Steel’s muziek tot volle wasdom komen. Krachtige gitaren, vette bas en vooral veel variatie in tempo en hardheid. Andere aanraders zijn de ballade I Hear You Call en het heftige I Am, een song met een razendmooi refrein.

Het spreekwoord luidt: “Je moet het ijzer smeden als het heet is.”. Dat lijkt me het enige juiste advies voor Moon Of Steel. Ze mogen terecht trots zijn op “Insignificant Details”, maar binnen afzienbare tijd met een adequate opvolger komen zal de band zeker geen windeieren gaan leggen. Anno 2004 lijkt de tijd rijp voor de muziek van Moon Of Steel.

Joost Boley