Neem een zondagmiddag in de winter, installeer je met oortjes bij de openhaard, stoel achterover, sluit je ogen en luister naar “Stopover-life”. Je leven staat even stil. ‘Muziek om bij te ontspannen’, zo zou ik het album “Stopover-life” van Moonrise willen beschrijven.
De eerste klanken van “Stopover-life” (tevens de naam van de titletrack) deden mij denken aan het album “Lux Aeterna” van Dave Fitzgerald (voorheen Iona). Het zal komen door de sferische klanken op de achtergrond in combinatie met de saxofoon op de voorgrond. Deze atmosfeer blijft het hele album aanwezig. Pas bij de gitaarsolo halverwege Surrender to win kreeg ik het gevoel naar progressieve rock te luisteren, maar dan wel van een niveau zoals gewaardeerd zal worden door liefhebbers van gitaristen als Roine Stolt of David Gilmour.
“Stop-over life” is het derde album van de Poolse band Moonrise. Moonrise begon in 2008 als project rond multi-instrumentalist Kamil Konieczniak (keyboards, bas, gitaar). Gaandeweg werd besloten het tot een echte band te maken tezamen met Marcin Kruczek (gitaar) en Dariusz Rybka (saxofoon). Op dit album wordt de zang voor het eerst verzorgd door Marcin Jajkiewicz, die in 2011 Lukasz Gall opvolgde. Ook achter de drums een nieuwe naam: Grzegorz Bauer.
“Stop-over life” is een toegankelijk album, waarbij wat mij betreft het element van progressieve rock wel op de achtergrond is geraakt. Het kan nog net tot de neo-prog gerekend worden. De voorgaande twee albums van Moonrise hadden soms ook wel die mellowachtige sfeer, maar de prog kant bracht her en der scherpere kantjes. Ook de zang van Lukasz Gall was daar ruwer. “Stop-over life” is egaler, maar daardoor wel consistent en gebalanceerd.
De basis van bijna alle nummers wordt gelegd met langzaam wisselende akkoorden van sferische en warme klanken uit de keyboards die doen denken aan de violen in een symfonisch orkest. Dat kan mooie resultaten opleveren. Niet voor niets wordt het veel toegepast in de klassieke symfonische rock, maar het kan ook doorschieten. Juist doseren van de andere instrumenten is belangrijk. Door het afwisselend inzetten van saxofoon, gitaar, zang en keyboard blijft “Stop-over life” boeiend. Er is voldoende afwisseling. De wijze waarop saxofonist Dariusz Rybka speelt doet mij denken aan de smooth-jazz grootheden Kenny G en Kirk Whalum. De keyboard arrangementen zijn boeiend. De zang heeft de neiging langdradig te zijn. Noten worden keer op keer lang aangehouden. Zangtechnisch van voldoende kwaliteit, maar als je er op gaat letten … niet doen dus. De andere instrumenten weten dit beter te doseren. Ritmisch gebeurt er niet veel interessants. Alleen het laatste nummer, mr Strange, is meer up-tempo. Als je inmiddels lag te slapen met deze muziek op je oren zal het je hopelijk wakker maken.
“Stop-over life” van Moonrise is een sfeervol album geworden – niet bijzonder, wel boeiend genoeg om te blijven luisteren. Hij zal bij liefhebbers van de rustigere neoprog in de smaak vallen. Ben je ook een liefhebber van smooth-jazz dan zal je “Stop-over life” zeker kunnen waarderen.
Peter van der Schelde