MorpheliaAlbum

Het heeft zes jaar geduurd voordat de Duitse band Morphelia met de opvolger van het debuutalbum “Prognocircus” komt. Waarschijnlijk vonden de bandleden dit zelf ook te lang, want we worden met dit dubbelalbum getrakteerd op dik twee uur muziek. De productie van het geluid is niet superglad, maar dat heeft ook weer zijn charme, zoals we wel eens vaker zien bij bands die de productie in eigen hand nemen.

Waar voorganger “Prognocircus” richting de progmetal kant gaat, hoor je op dit album de neo-progressieve kant van de band. Alles is subtiel opgebouwd, sterker; de band neemt de tijd om tempowisselingen en intensiviteit binnen de muziek op te trekken naar verschillende hoogtepunten. Echter, het eerste gedeelte van de eerste cd is helaas weinig intensief te noemen. Naarmate de eerste nummers voorbij gaan, brokkelt de interesse in het plaatje af en ben ik geneigd te denken dat dit album een teleurstelling wordt. Ook de stem van Kurt Stwrtetschka (die overeenkomsten vertoond met Mark Smit van Knight Area), prikkelt niet genoeg. Wanneer de muziek op cruciale momenten floreert heeft hij te weinig power om de muziek naar een hoger plan te tillen. Daarnaast zijn er op het album voor de doorgewinterde neo-prog liefhebber weinig nieuwe dingen te ontdekken. Het klinkt allemaal erg bekend: cliche’s worden niet gemeden, de muziek is af en toe cheesy en het vuurtje lijkt maar niet te gaan branden. Pas bij Never-Ending Steps gaat het er wat steviger aan toe en pas bij 365 Windows gaat de band definitief los. Een stevige riff met pakkende melodie domineert de track en is een verlossing ten opzichte van wat we tot dan toe gehoord hebben. Heerlijk!

De teksten (eigenlijk het hele verhaal) zijn gebaseerd op een droom van zanger Kurt Stwrtetschka, die hem hardnekkig achtervolgd heeft in zijn jeugdjaren. Al lang tijd liep hij rond met het idee om die droom tekstueel in een album te verwerken, hetgeen met dit conceptalbum dus ook daadwerkelijk is gebeurd. Het draait allemaal rond de hoofdpersoon Elias Morph en zijn vijand, kapitein Imaginos. Elias komt na een wandeling aan bij een groot landhuis dat een vreemde aantrekkingskracht op hem uitoefent. Wanneer hij voor de eikenhouten deur van het landhuis staat, voelt hij een vreemde drang om naar binnen te gaan en vervolgens raakt Elias in een trance. In die toestand betreedt hij het landhuis. Vanaf dat punt kan hij niet meer terug en is hij de gevangene van kapitein Imaginos en ondergaat hij een 365 dagen lange reis door het huis. Dit levert de nodige avonturen en ontdekkingen op, waarvan elk element wordt bezongen en waarvan de titels van de tracks staan voor de avonturen van Elias en de kwaardaardige kapitein.

Cd twee is een lange zit. Het begint met Imaginos, een grimmige track die sterke overeenkomsten kent met Pendragon en het vroege Marillion. Deze sferen kan je ook weer vinden in On The Roof. Vermeldingswaardig is de afsluiter van het album:The End Is The Beginning Of The End (From The Inside Coming Out). Dat nummer telt 27 minuten, bevat een behoorlijke diversiteit en verveelt geen seconde. Het geheel is vooral door toetsen en gitaar gedomineerd, al krijgen de andere instrumenten ook genoeg ruimte te excelleren. Hoewel, over het algemeen kan de Nederlandse drummer Elmar de Groot wat mij betreft meer ‘aanwezig’ zijn op dit album. Zijn geluid komt zowel qua spel als productie vaak wat flets uit de speakers.

Als je liefhebber bent van onvervalste neo-prog is dit ondanks mijn kanttekeningen een aanrader. Vooral de tweede cd is uitermate geschikt voor fans van Pendragon, Arena, Genesis en het vroege Marillion. Als je daarbij niet allergisch bent voor wat lang uitgesponnen nummers en een album dat niet bijzonder origineel is, zal dit geen miskoop worden.

Ruard Veltmaat