De bandnaam “Morphia” komt van morfine, een medicijn dat gebruikt wordt om pijn te verlichten. Het kan ook herleid worden naar Morpheus, de Griekse god van de dromen. Een groep ambitieuze muzikanten uit het oosten van Nederland besluit hun band te noemen naar deze Griekse god of het verdovende middel. De band maakt atmosferische doom metal, waarmee ze binnen een bestaan van veertien jaar niet buitensporig veel succes behalen. Ondanks die vaststelling produceren de band alsnog vijf reguliere albums, één demo en als klapstuk deze live dvd en cd.
Deze opname is een live registratie van het Brainstorm Festival te Apeldoorn, dat plaats vond in november 2008 en waar de band officieel afscheid nam van hun fans. De band is niet meer te combineren met het drukke bestaan van de individuele leden. De muziek klinkt op zowel de dvd als cd geluidstechnisch aangenaam, iets wat mij verraste, aangezien het concert is opgenomen in de Gigant, waar ik het geluid tijdens live optredens nog wel eens tegen vind vallen.
De band kent veel vergelijkingen met het nationale Orphange, Epica en After Forever en internationaal met My Dying Bride, ondanks dat Morphia toch altijd zijn eigen identiteit heeft weten te behouden. Zelf heb ik deze metalheads ook altijd een beetje vergeleken met de Franse band Penumbra, ware het niet dat de die band toch minder grunts in de muziek gebruikt. Vooral de toetsenpartijen kennen veel vergelijkingsmateriaal met de inheemse instrumenten die Penumbra ook op hun cd’s gebruiken. Een voorbeeldje van deze vergelijking kan je goed horen op This Black Veil.
Kenners van de band weten dat er driftig wordt gestrooid met grunts en screams. Die komen er technisch goed uit op deze dvd/cd, maar natuurlijk moeten die grunts je wel liggen. De enige ‘cleane’ zang komt van toetsenist Peter van Tulder die overigens af en toe assisteert in de screams. Daarnaast brengt frontman en grunter Jasper Pieterson ook wat gesproken tekst in de muziek. De melodieuze toets binnen de muziek van Morphia kan mij charmeren, maar zoals bekend ben ik geen liefhebber van grunts die minimaal negentig procent van de zang in beslag nemen.
Veel van de nummers gespeeld op deze dvd komen van de albums “Fading Beauty” en “Frozen Dust”, de cd’s waar ook de beste verkoopresultaten mee zijn bereikt. Op één van deze nummers, Memories Never Die, speelt violiste Esther Wertwijn mee, die daarmee een mooie toevoeging aan de sfeer geeft.
Deze laatste officiële registratie van de band is waarschijnlijk voor de fans een verplicht nummertje. Ik kan er zelf om meerdere redenen niet echt warm van worden. Ondanks de goede geluidsproductie blinkt de band in zijn geheel niet uit en zijn de extra’s op de dvd van erbarmelijke kwaliteit. De eigen, door een camcorder gemaakte opnames tijdens het opnemen van nieuwe cd’s en een buitenlandse tour, zijn van slechte kwaliteit en bieden alleen inzicht hoe de band zich heeft verplaatst. Beelden van bandleden die in een bus slapen en hangen, zijn voor de neutrale toeschouwer niet interessant natuurlijk. Ook de fotoreportage is geen extra reden om het pakket aan te schaffen, hoe mooi de foto’s ook zijn. Conclusie, een must voor de fan, voor de geïnteresseerde muziekliefhebber is dit geen essentiële aanvulling van je collectie.
Ruard Veltmaat