Mother Of MillionsAlbum

Het is een poel van ontdekking geworden, waar iedere progliefhebber zo zijn favoriet uit kan pikken. Bands als Leprous, Haken, Soen, Caligula’s Horse, Ions, Seventh Wonder, Vola, Sleepmakeswaves. Formaties die een sterke opkomst met een modern progmetalgeluid hebben beleefd de laatste tien jaar. Met onderling veel overeenkomsten, maar ook weer verschillen.

Mother Of Millions is echter nog nooit genoemd op deze site, laat staan met een recensie. Daardoor heeft het nog geen aanspraak kunnen maken binnen die groep te belanden. En hoewel de vergelijkingen nooit helemaal synoniem lopen, is deze Griekse band zeer zeker een kandidaat om in dat rijtje te belanden. Of sterker; eigenlijk hoort te staan. De band bestaat al een flinke tijd, het debuut “Human” dateert van tien jaar geleden; het verscheen in 2014 en feitelijk bestaat de band sinds 2008. Toch is het nog niet volledig beland in het land der (online) prog recensenten. Grappig detail, als je zoekt op de naam van de band wordt je geconfronteerd met een bijzonder plant. Een plant die ook wel de kroonluchter plant wordt genoemd. Vergeet dan vooral niet naar de afbeeldingen te kijken, het betreft een prachtige plant, die echter behoorlijk giftig is.

Je moet vooral een liefhebber zijn van epische muziek om “Magna Mater” volledig te kunnen omarmen. Daar komt dan gelijk een vergelijking om de hoek kijken, hou je van Earthside, dan is deze band waarschijnlijk ook interessant voor jou. Hoewel er zeker verschillen zijn. Deze band zegeviert op atmosfeer, trakteert je op een euforisch en melancholisch gevoel en komt zo nu en dan venijnig uit de hoek. Maar verwacht geen constant beukende ritmes, overdreven virtuoos gitaargeweld of orkestraal bombast. Iets waar Earthside nog wel eens in grossiert, in groots en bombastisch geweld. Mother Of Millions klinkt op zijn beurt als een postrock band waarin wordt… gezongen.

Echter, op bombastisch vlak wordt je gedurende de eerste songs dan toch een beetje overdonderd. Hier komt de vergelijking met Leprous om de hoek kijken. Een Vangelis-achtige toetsentapijt assisteert de stevige riffs met wat lichte djent structuren. Gedurende die eerste drie songs is er nog geen reden dit album de hemel in te schrijven omdat er progmetal gebied geen bijzondere of beklijvende tracks worden gebracht. Nu ja, uitgezonderd de fijne riffs en slepende basspel in Feral en de meeslepende stem van George Prokopiou na dan.

Bij de titeltrack Magna Mater ontstaat er een geniaal omslagpunt. Een gevoel van doom overdondert je, er zijn zwaarmoedige gitaren en heftige screams in de achtergrond te horen, tegelijkertijd worden we geconfronteerd met vrouwelijke zang. Het is als de poort naar een geweldig vervolg van dit album, hoewel Celestial daar nog als een buffer fungeert. Bij Liminal begint de verbazing dan pas echt. Het is de vocale invulling van zanger George Prokopiou die zorgt voor een bedwelmend effect.

Die hypnotiserende sound zet zich voort in het piano gedreven The Line, dat gaandeweg een episch gevoel creëert, opnieuw door de zang. Een gelijkenis met Earthside vind je in Irea, vooral door het energieke geluid. En hoewel Mother Of Millions raakvlakken heeft met veel andere bands, produceert het toch een uniek geluid. De genoemde namen in de eerste alinea kunnen dus als referentiekader genoemd worden, eventueel aangevuld met zwemen van Katatonia en Tool.

Concluderend kan ik afsluiten met dat dit een band is die je absoluut moet checken wanneer bovenstaand namen jou aanspreken. Ook de voorgaande albums van Mother Of Millions zijn een waar avontuur, een belevenis op melancholisch en melodieus vlak. Ben jij liefhebber progmetal aangevuld met vocaal vernuft, dan is dit een album die zo maar eens goed kan vallen. Doe je het niet voor het instrumentarium, dan is het vocale aspect al een goede reden dat de kwaliteit van deze band boven het maaiveld uitstijgt. Het beste resultaat om een volledige beleving te ervaren is vanaf de eerste track te beginnen, om vervolgens betoverd te worden door het geniale middenstuk.