Mount SonarAlbum

Mount Sonar is een progrock band uit Den Haag. De eerste demo van de band, uit 2005, werd op deze website door collega Middelkamp met een hoop welwillendheid en sympathie toch wel redelijk afgefakkeld. Hij vond de plaat slecht klinken, de zang was zwak en het ritme niet strak genoeg. Daarbij vond hij dat de band zich een te grote broek had aangemeten; de pretenties werden onderuit gehaald door het uiteindelijke resultaat. Nu de tweede demo, die eigenlijk al in 2007 klaar was, in wat grotere kring verspreid wordt, is het onvermijdelijk dat deze vraag gesteld wordt: hebben de heren zich iets van de kritiek aangetrokken?

Een eerste blik op het artwork leert dat de band zich in elk geval niets heeft aangetrokken van de kritiek dat de muziek nogal gebukt ging onder pretenties. Dat is bij “The Means Justify The End” zo mogelijk nog erger geworden. Dit is immers ‘een conceptalbum over hoe de mens zijn eigen ondergang bewerkstelligt’. Hier ligt een grapje voor de hand, maar ik laat het aan de lezer over om hem te maken. Hint? Lees in plaats van ‘mens’ eens ‘Mount Sonar’!

Vijftien stukken, met subtitels in Latijn, te beginnen met een Ouverture, mag het een onsje meer zijn? Aan de andere kant: waarom niet? Waarom niet naar de sterren reiken in plaats van onder het maaiveld verborgen blijven? Daar is niets op tegen, vooropgesteld dat de verwachtingen die deze aanpak schept worden waargemaakt door het muzikale niveau.

Niet langer om de hete brei gedraaid: dat is niet het geval. Voor een belangrijk deel komt dat omdat Mount Sonar zich op een aantal cruciale onderdelen tevreden stelt met resultaten die écht onder de maat zijn. De plaat klinkt helemaal nergens naar. Bij de omschrijving van het drumgeluid passen de spreekwoordelijke kartonnen dozen en de meeste zang en gitaarsolo’s zijn om onverklaarbare redenen achter in de mix verdwenen. Dat had echt beter gemoeten. Hetzelfde geldt voor de strakheid van de band. Drummer Zuidema kan ongetwijfeld beter spelen dan wat hij hier laat horen. De band rammelt in de energiekere passages, de dubbele bassdrum holt een beetje achteraan en bij veel breaks zit er wel iemand naast. Waarom de band ervoor gekozen heeft die fouten te laten staan is me een raadsel.

Daarnaast zijn er wel meer dingen mis, zoals de niet altijd even interessante zangpartijen en het wat potsierlijke acteerwerk, dat kennelijk onontbeerlijk is op een conceptalbum. En dan heb ik het nog niet over het bezopen stukje a capella dat de band in Cupid Our Saviour niet weet te onderdrukken.

Gelukkig is er ook wel winst geboekt. Ik vind het gebruik van akoestische gitaren een absolute aanwinst en ik heb het vermoeden dat de luisteraar die zich niet in de gordijnen laat jagen door het belabberde geluid een aantal bijzonder aardige composities ontdekt. Wouter Klinkenberg schrijft alles en hoewel hij nog niet de Daniel Gildenlöw is die hij zich kennelijk tot voorbeeld heeft gesteld, heeft hij absoluut talent.

Mount Sonar heeft potentie, maar de band wil een heleboel en pretendeert nog veel meer. Als het puntje bij het paaltje komt ontbreekt het de heren echter aan de middelen, mogelijkheden of wilskracht om nét dat beetje beter hun best te doen. Niet zo snel tevreden zijn bij het opnemen, veel kritisch zijn bij het mixen, ben ik gek of klinkt dat als het werk van een goede producer? Gratis tip!

 De plaat is voor € 5,00 bestellen door een mailtje te sturen naar wsklinkenberg@hotmail.com.

Erik Groeneweg