Mr GilAlbum

Het nummer Eight Kisses van de cd “Safe” van Collage is een van mijn favoriete nummers van die Poolse band. Met name het begin van dat nummer herbergt een ingetogen, verstilde schoonheid. Een van de schrijvers van dat nummer was Mirek Gill. Gill gaf zijn naam aan het project Mr. Gil, dat met “I Want You To Get Back Home” zijn vierde visitekaartje afgaf. Verstilling staat bij Mr. Gil, die ook deel uitmaakt van de Poolse grootheid Believe, hoog in het vaandel.

Gil zoekt in zijn muziek gevoelens van eerlijkheid, vriendschap en passie. De woorden benadrukken deze sfeer en vertellen een verhaal van thuiskomen, een terugkeer naar vrede en warmte. Het is na deze woorden niet eens zo heel verrassend dat het nagenoeg volledig akoestisch is wat we gedurende drie kwartier voorgeschoteld krijgen.

De stem van Karol Wróblewski past naadloos in de zeer subtiele muziek. Het is allemaal reuze gevoelig wat er uit zijn keeltje komt. In het hoge hoor ik in de verte de lichte heesheid van Colin Blunstone door en af en toe (ik kan er niets aan doen) komen (angst)beelden boven van Cliff (Klef) Richard. Laat ik het er op houden dat je van zo’n stem moet houden. Gil houdt zichzelf behoorlijk gedeisd. Hij wil in zijn eigen project zijn neus niet tegen de voorruit drukken. Zijn akoestische gitaarspel is subtiel en over het algemeen onopvallend en functioneel. Hiermee houdt de vergelijking met Collage uit het begin op. In die band kon hij geweldig uithalen met zijn meeslepende gitaarspel en weergaloze solo’s. Elektrisch komt hij op “I Want You To Get Back Home” alleen heel even langs in In Your Heart.

Nergens komt de muziek qua volume boven het maaiveld uit. Het pianospel van Konrad Wantrych vormt met de zeer nadrukkelijk aanwezige cello van Paulina Druch en de zang van Wróblewski een groot gedeelte de muziek, en samen bepalen zij de sfeer hiervan. Hoezo ritmesectie? Wat bedoelt u met elektrische gitaar? Niet nodig, die zijn gewoon thuisgelaten! Het levert fraaie muzikale miniatuurtjes op, uitgevoerd in een ontspannen tempo.

Ik schrik wakker. Hoor ik daar echt wat keyboardgeluiden aan het begin van Find Me? Ik laat mezelf weer onderdompelen in de extatische rust die van de klanken van Mr. Gil uitgaat. Heel in de verte hoor ik een stem. Is dit Jan van Veen? Ja hij is het en hij begint aan een gedicht: “Jij…..JIJ…..”. Zijn fraaie aanzet tot iets onmetelijks poëtisch wordt wreed onderbroken door een gruntende metalstem die meedogenloos door mijn hoofd blijft beuken: “is dit prog, is dit prog?” Echt drumwerk (!) brengt mij definitief terug bij mijn positieven, we zijn al bij het slotnummer Come Home aangeland.

Ik herschik de kaarsjes nog eens, laat een mooie Barolo in mijn glas glijden en zet de cd nog eens op. Romantisch wegzwijmelen, even alle drukte en dagelijkse stress van je af laten glijden, wel een beetje bij de les blijven voor de teksten, dat is de boodschap. Voor wie dat niet wil of kan of deze klanken gewoon te zoet of zelfs zoetsappig vindt: laat Mr. Gil vooraf links liggen. Maar weet wel dat je dan het gevoel van vriendschap, dat de basis is van de muziek van Gil, niet zal kunnen ervaren.

Fred Nieuwesteeg

Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder.