Mr GilAlbum

Het mooie van solo-albums is dat ze zeer verrassend kunnen zijn. Zo tapt de van Collage en Believe bekende gitarist  Mirek Gil met “Light And Sound” ook uit een bijzonder vaatje. Hij heeft hiervoor de hulp ingeroepen van enkele van zijn Believe-collega’s, te weten Konrad Wantrych op piano en Karol Wróblewski als zanger. Daarnaast is er een nadrukkelijke rol weggelegd voor Paulina Druch met haar cello. Gil laat hier horen ook als componist de gevoelige snaar te kunnen raken. Opmerkelijk is dat zijn trouwe bondgenoot, de elektrische gitaar, pas  uit de koffer wordt gehaald in de laatste minuten van dit nieuwe Mr Gil-album. “Light  And Sound” is een erg kort album van 37 minuten maar daardoor blijven de oortjes precies lang genoeg gespitst.

“Light And Sound” is zo goed als akoestisch. Nee, we hebben hier niet te maken met een hoop unplugged-gedoe, maar met allemaal fonkelnieuw materiaal. Het pakkende van dit album zit hem in de organische setting van piano, cello, akoestische gitaar en zang. Daarmee valt een heleboel melancholie te genereren en dat gebeurt in deze composities dan ook. De muzikanten laten zich niet onbetuigd. Wantrych brengt met zijn gevoelige pianospel veel diepgang aan in de muziek, terwijl Druch haar cello laat gonzen als een goed gezinde zwerm bijen. Mirek Gil zelf houdt zich keurig op de achtergrond met hoofdzakelijk begeleidende slagpartijen en dan is er die zang, die prachtige warme intense vocalen van Karol Wróblewski. Het is goed te begrijpen dat meneer Gil zo gecharmeerd is van de stem van Wróblewski. De jonge zanger weet namelijk de nodige harten te stelen met zijn bronstige klank. Als hij begint te zingen is het net als bij de auditie van Ben Saunders in de Voice of Holland. Je bent na twee woordjes al helemaal overtuigd.

Het spreekt voor zich dat de gezongen nummers de beste zijn. Nummers als No More Of The Dark, Easily en King Of Gold zijn gruwelijk mooi en geven dit album een geweldig intieme gloed. Vanaf de allereerste seconden van de instrumentale opener One Wish To Mother weet je dat het erg mooi gaat worden op de plaat. Het bestaat uitsluitend uit pianospel maar het is te kort door de bocht om deze compositie te beschouwen als een intro. Tussendoor zijn er op het album ook twee folkgerichte nummers te horen, Best Regards en The Bright Island. Op zich zijn deze nummers niet al te bijster, maar ze geven een lekkere kadans en relativering aan de plaat. Het kippenvel kan namelijk niet constant op je armen staan. Er gebeurt zoveel moois. Het is echt genieten van Kto Aniolem Byl? met z’n Marillionachtige piano en van het bloedmooie titelnummer Light And Sound.

Na deze negen liedjes, die samen al een afgerond geheel vormen, is het een minuut lang stil. Vervolgens komt als een slecht verborgen hidden track een dynamische versie met elektrische gitaar van Kto Aniolem Byl?, één van de eerdere nummers. Deze toevoeging kan gezien worden als een ontladende knipoog naar alle intensiteit van daarvoor. Bovendien sluit het album met dit zwierige nummer erg memorabel af en dat is vooral omdat de zang er zo leuk is. Zo lijkt het of er twee zangers ombeurten bezig zijn en tevens plukt Wróblewski er enkele hoge noten ter verfraaiing.

Al met al is “Light And Sound” een album dat in vele collecties thuis hoort. Je kan de muziek analiseren, je kan hem grondig beluisteren, je kan je ontvankelijk opstellen als het gaat over gevoelens, maar je kan de cd ook gebruiken als achtergrondmuziek. Hoe dan ook, het is te hopen dat deze cd een eenmalige gebeurtenis is van de band, want dit album wil je tot in den treure kunnen blijven koesteren.

Dick van der Heijde