MysteryConcert

Vrijdag 10 mei 2013 stond bij mij al heel lang omcirkeld in de huisagenda. Zeker zeven maanden eerder had De Boerderij het al bekend gemaakt. Het uit Canada afkomstige Mystery zou Zoetermeer aandoen. Dat mag uniek heten, aangezien de band nog nooit in Europa heeft gespeeld. Een dag later zou de band op het Engelse Celebr8 festival spelen, Zoetermeer was de opwarmer.

De band is in Nederland behoorlijk geliefd, het was dan ook goed om te zien dat een dikke 300 man de weg naar De Boederij had weten te vinden. Dat er opname’s voor een eventuele dvd-release gemaakt werden, maakte het geheel nog meer speciaal.

Met de jetlag nog in de benen werd er na een korte intro afgetrapt met As I Am van het album “Beneath The Veil Of Winter’s Face”. Een lekker neo-prog nummer in de traditie van Arena. Het was enigszins storend dat het gitaargeluid van bandleider Michel St-Pere een resonerend geluid veroorzaakte. Een probleem dat die avond niet helemaal verholpen kon worden. Uiteraard bestond het merendeel van de setlist uit nummers van het laatste, geweldige, album “The World Is A Game”. Helaas werd het titelnummer niet gespeeld, maar wel het prachtig opgebouwde Dear Someone en het heerlijke Pride.

Met name bij de nummers van het laatste album was het aan drummer Jean-Sebastien Goyette de zware taak om het drumwerk van Nich D’Virgilio, die op het album het drumwerk voor zijn rekening nam, te evenaren. Hij werkte zich letterlijk in het zweet en leverde geweldig werk af. Een van de ingrediënten die de muziek van Mystery zo geweldig maakt is het gebruik van baspedalen. Bassist François Fournier had de beschikking gekregen over de indrukwekkende Moog Taurus pedalen van Gijs Koopman (die dingen zijn te zwaar om mee te nemen) en gaf daarmee de muziek iets extra’s (en een aangename trilling in de buik).

De band was zichtbaar geraakt door het overweldigende welkom dat ze kregen en ook het feit dat nummers massaal werden meegezongen maakte de band bijna verlegen. Michel St-Pere kende ik zelf alleen als stugge platenbaas van Unicorn Records, maar toen hij het woord nam en zijn oprechte dank en waardering uitte naar het enthousiaste publiek, had hij ieders sympathie.

Uiteraard kwam het kortstondige uitstapje van zanger Benoit David naar de band Yes nog te sprake. Het was deze zanger van het Yes album “Fly From Here”, waar ik het meest naar uit had gekeken. Zowel op het Yes album als de laatste Mystery albums wist hij behoorlijk indruk te maken. Maar op deze avond viel dat toch behoorlijk tegen. De man moest steeds alle zeilen bijzetten om niet te verzuipen. Daarmee vergt hij heel veel van zijn stem en na anderhalf uur zingen was zijn vocale koek echt wel op. Alleen moesten er toen nog wat nummers gezongen worden. Hij merkte het zelf ook al op “I think I left my voice back at the pacific ocean”. Wat dat betreft lukte het niet om de kwaliteit die hij op de albums liet horen, ook live waar te maken.

Al met al een uitstekend avondje onvervalste prog in De Boerderij. Mystery is live een uitstekende band, maar maakt live niet dezelfde overweldigende indruk als ze op de hun albums doen.

Maarten Goossensen
foto’s: Ron Kraaijkamp