NaiveAlbum

Het gebeurt wel eens. De ene recensent vindt een cd niet geschikt voor Progwereld, terwijl de andere juist razend enthousiast is. Een in die context niet onbelangrijk: het geschikt vindt voor het Progwereld publiek. Hoe dan ook, smaken verschillen, dat blijkt wel weer.

Zo hier en daar werd ik er op verschillende muziek-gerelateerde sites er al op geattendeerd; het uit Toulouse in Frankrijk afkomstige Naïve heeft met “Altra” een prachtplaatin handen. Na wat informeren bleek de promo wel degelijk op de burelen van ons kantoor te zijn verschenen, maar mede door het enorme aanbod was het beleefd terzijde geschoven. Gelukkig bleek ons archief  up to date en kon de promo alsnog de weg naar mijn brievenbus vinden,  want dit trio verdient echt de aandacht onder het Nederlandstalige progmetal publiek. De drie bandleden Jouch, Mox en Rico zijn al ruim vijf jaar actief binnen de band en hebben naast dit album in 2012 een debuutalbum afgeleverd onder de naam “Illuminatis”. Wat zeker niet helpt en wellicht ook één van de redenen is waarom de promo in eerste instantie terzijde is geschoven door een Progwereld collega, is het feit dat de band beslist niet in een bepaalde stroming of hoek geplaatst wil worden. De band luistert naar veel verschillende muzieksoorten en wil met die invloeden onbelemmerd experimenteren in eigen composities. Over de hele linie kan ik al wel verklappen dat metal en triphop een prominente plaats innemen in de stijl van de band.

Het eerste nummer van “Altra”: Elevate­­/Levitate is gelijk al indrukwekkend. Met name het intro is overweldigend en ik durf het te betitelen als de lekkerste van 2015. Na talloze draaibeurten maakt de entree van het nummer  nog steeds veel indruk en stiekem druk ik halverwege de track vaak nog weer even terug naar het begin. De schijf vervolgt met Yshbel, waar we gelijk kennismaken met de meest stevige kant van de band. Diverse snoeiharde gitaarritmes domineren de compositie, waar vooral de programmering en zanger Jouch zorgen voor een grootse sound. Dit is een bijzonder mooie track die waarschijnlijk nooit gaat vervelen, ook na vele luisterbeurten niet. Wat opvalt aan deze track, maar in het algemeen ook aan de cd, is dat de muziek erg groots en vol klinkt, ondanks dat de band uit slechts drie bandleden bestaat.

De drie bandleden zeggen beïnvloed te zijn door diverse stromingen binnen de muziekindustrie en dat is  duidelijk te horen in de opbouw van de plaat. De invloed van een triphop geïnspireerde band als Massive Attack is namelijk goed te horen in het door triphop gedomineerde Mother Russia. Vervolgens krijgen we weer een superstrak gitaarritme voorgeschoteld in Monument Size, maar de genoemde triphop komt in meer tracks naar boven. Neem bijvoorbeeld Surge, waarin de liefhebber van The Cure zich in kan vinden, maar ook de Tool liefhebber. Bezwerend is de band weer in Waves Will Come, dat gedomineerd wordt door een bijzonder gitaarritme. Zoals de titel belooft, komen die golven halverwege het nummer met stevige erupties zoals de titel doet vermoeden, maar je blijft in een heerlijke flow indien je er voor open staat. Het twaalf minuten durende Altra is eveneens een prachtige hekkensluiter van de schijf waarin de verschillende stromingen garant staan voor de diversiteit van de band.

Na de nodige bestudering op hun website stuitte ik op een mooi geschreven biografie waarin ik mijzelf helemaal kan vinden en waarmee ik mijn recensie wil afsluiten:

“Drie personen. Drie gekwelde zielen. Drie gelukkige zielen. Drie wanhopige zielen. Geweld en gevecht, contemplatie en verdriet, kruising tussen de oceaan en de hemel. Mox: drums en electro, Jouch: gitaar, zang en electro, en Rico: bas en zang. Geen limieten. Van metal tot synthetische muziek, van violen naar trip-hop. Melody is de leidraad, ritme is brandstof. Laten we gewoon naïef zijn. Gewoon één keer”.

Ruard Veltmaat