Natural ScienceAlbum

 Natural Science is een nieuwe naam in het progressieve rockgenre. In 2001 debuteerde men met deze mini-CD die ons een kruising laat horen tussen symfonische rock, metal en progressieve rock. De inspiratie halen deze Achterhoekse muzikanten uit gerenommeerde bands als Marillion, Dream Theater en Savatage. Zo kun je vaststellen dat de vier nummers op deze cd in een zeer gevarieerd jasje zijn gestoken en dat er veel hoogtepunten te beluisteren zijn. Toch dient er tegelijkertijd enige (opbouwende) kritiek geuit te worden.

Zo kun je genieten van de opening van Some Say The River, dat uit twee delen bestaat: Silent Stream en Tell Me What To Do. Silent Stream is een instrumentaal stuk dat begint met een goed uitgedacht pianostuk dat langzaam wordt opgevuld met het heavy gitaarspel van Geert Hell. Pianospel verandert in orgel en het duelleren van toetsen met gitaar brengt het nummer dan al meteen naar grote hoogte. Halverwege wordt overgegaan op Tell Me What To Do, dat een meer heavy metal-insteek heeft. In deze fase doet zanger Roy Wassink zijn intrede en dat doet hij zeker niet onverdienstelijk. Hij weet met zijn stem goed raad wanneer er metal gezongen moet worden en wanneer er een gevoelige snaar geraakt dient te worden.

God’s Asleep begint met een Mike Oldfield-achtig intro met plukkende basgitaar, ondersteund door een pompende gitaar. De brede basis wordt neergezet door toetsenist Patrick Groot Nuelend. De meeslepende gitaarsolo halverwege het nummer en de prima symfonische overgang naar een rustpunt is van grote klasse. Het refrein klinkt vrij commercieel, toch misstaat het niet in het hoekige nummer. In Dance The Reel wordt voortgeborduurd op een symfonisch thema maar krijg je ook een beetje de formule door. Mooie symfonische openingen worden snel overgenomen door stuwende gitaarpartijen. Soms klinkt dat prima, meerdere keren krijg je wel het “al gehoord”-effect. Wassink pompt het nummer vol tekst en krijgt door het up-tempo geen kans om adem te halen; laat staan er een volwaardige zin uit te krijgen. Goed te horen is dat er Dream Theater-invloeden aan ten grondslag liggen. Op zich is dat natuurlijk een goede keuze, maar het geheel klinkt chaotisch en kan niet al te lang boeien.

En dan de titelsong van de cd: The Lies Along The Way. Mijn complimenten voor het uitdenken van deze beauty. Wassink zingt vol overgave op het pianospel van Groot Nuelend en de mooie tekst maakt het nummer compleet. Jammer dat halverwege een versnelling wordt ingezet,naar mijn mening konden de muzikanten hier beter een complete ballade van maken zoals Dream Theater dat heeft gedaan op Wait For Sleep van de cd “Images And Words”. De stem van Wassink kun je hier vergelijken met de overgang van het stemgeluid van Steve Hogarth naar het rauwe gejengel van Bruce Dickinson van Iron Maiden. Jammer van deze dissonant.

Natural Science heeft met “Lies Along The Way” een overtuigende mini-cd uitgebracht. In 2002 zal er een opvolger komen die meer heavy tracks zal bevatten dan nu al het geval is. Ik denk dat daarmee de koers is uitgezet en het symfonische pad op den duur ingeruild zal worden voor het meer heavy metal genre.

Ruud Stoker