Natural ScienceAlbum

 Op één van de laatste dagen van 2003 viel er een grote witte enveloppe op mijn deurmat. Nieuwsgierig maakte ik ‘em open en trof de opvolger van het mini-album “The Lies Along The Way” (2001) van de, uit de Achterhoek afkomstige, band Natural Science aan. In eerste instantie had ik enige moeite om de naam van de band (op de overigens mooie hoes) te ontcijferen, want de i en r zijn precies gelijk. Alleen staat op de i een puntje. Toen dat probleem eenmaal was opgelost, ben ik met de cd naar mijn luisterplek gegaan en heb vol verwachting de cd in de speler gestopt.

De cd start met een korte storing waarna op de achtergrond enige pianospel en gezang te horen is. Hierna start On My Own pas echt. Gitarist Geert Hell trekt een gitaarmuur van formaat op en wordt daarbij terzijde gestaan door een ‘slappende’ bassist Vincent Wassink. Gezien de stevige ondergrond zijn parallellen te trekken met Savatage. Net als bij deze band is bij Natural Science het toetsenwerk van Patrick Groot Nuelend zo nu en dan lekker op de voorgrond. De ene keer solerend en de andere een sfeertje scheppend. Zanger Roy Wassink is zeker geen slechte zanger, maar kan een licht accent niet verbloemen. Jammer vind ik alleen dat de gitaarsolo wat op de achtergrond is terecht gekomen. Dat had wat vetter gemogen.

Just before dawn is een stevig nummer waarbij echter ook een rustig pianogedeelte te horen valt en een duet tussen gitaar en piano. Dit alles is vloeiend in het nummer verwerkt, zodat het niet geforceerd overkomt. Lekker stevig einde van het nummer ook.

Het slappende basgeluid opent For Better Days en wordt ondersteund door een pakkende toetsenriedel en korte afgemeten gitaarakkoorden. Ook in dit nummer zit een heerlijk rustig gedeelte dat uitbouwt naar een sterke finale. Het titelnummer van de cd start als een onvervalste ballade. Slechts piano, bas en zang, maar met de toevoeging van de gitaar wordt het nummer voorzien van een iets steviger jasje en gaat het meer richting een ballade met ballen.

Match Made Up… is één van de langste nummers van de cd en start rustig, sferisch om op te bouwen naar een nummer waarbij het lastig stil zitten is. Heerlijk fluitende synthesizers en het geweldige basspel zijn de voornaamste pijlers waarop dit sterke nummer rust dat echter één minpunt heeft. Een ieder die mijn recensies vaker leest weet dat dit mijn stokpaardje is, want wat heb ik een hekel aan het wegdraaien van nummers. De band heeft bij de vorige nummers bewezen wel degelijk een pakkend einde te kunnen verzinnen.

De laatste vier nummers van de cd vormen één geheel onder de noemer “May You Live In Interesting Times”. Het korte In Our Times, slechts gevormd door piano en zang, gaat mooi over in Soundbite Symphony. In dit nummer wordt de zang zo nu en dan vervormd (alsof men door een megafoon zingt). Verder valt er weer voldoende te genieten door de tempo- en sfeerwisselingen. Men At Arms vormt de instrumentale brug met het laatste nummer van de cd, Novska. Een nummer met sinister toetsenspel die het een dreigend geheel geven. Een nummer met een boodschap ook.

Weer een ijzersterke cd van een Nederlandse band en één die terug te vinden zal zijn in mijn eindlijst van 2003.

Rob van Oosten