Morse, Neal

Testimony

Info
Uitgekomen in: 2003
Label: Insideout
Website: www.nealmorse.com
MySpace: www.myspace.com/nealmorse33
Tracklist
Cd1:
Part One (41:08):
The Land Of Beginning Again
Overture No.1
California Nights
Colder In The Sun
Sleeping Jesus
Interlude
The Prince Of The Power Of The Air
The Promise
Wasted Life
Part Two (31:38):
Overture No. 2
Break Of Day
Power In The Air
Somber Days
Long Story
It's All I Can Do
Cd2:
Part Three (12:06):
Transformation
Ready To Try
Sing It High
Part Four (28:19):
Moving In My Heart
I Am Willing
In The Middle
The Storm
Before The Calm
Oh To Feel Him
God's Theme
Part Five (10:33):
Overture No. 3
Rejoice
Oh Lord My God
God's Theme 2
The Land of Beginning Again
Bonus disc :
The Fang ... Sings
Tuesday Afternoon / Find My Way Back Home
Neal Morse: zang, toetsen, gitaar, bas en meer

Met medewerking van:

Mike Portnoy: drums.
Eric Brenton: viool, viola,fluit en elektrische viool
Chris Carmichael: viool,viola,cello en strijkersarrangementen
David Henry: cello
Pamela Ward en Aaron Marshall: achtergrondzang
Rick Altizer: achtergrondzang
Terry White en Gene Miller: zang
Jim Hoke en Neil Rosengarden: sax en trompet
Katie Hagen: hoorn
Mark Leniger: sax
Byron House: stringbas
Glenn Caruba: percussie
Johnny Cox: pedal steel gitaar
Jerry Guidroz: handgeklap en sampling
Kerry Livgren: gitaarsolo op Long Story
Sola Scriptura (2007)
Cover To Cover (2006)
? (Question Mark) (2005)
One (2004)
Testimony Live dvd (2004)
Testimony (2003)
It's Not Too Late (2001)
Neal Morse (1999)

Godzijdank. Neal Morse is gespaard gebleven voor de progressieve muziek. De man die in 2002 Spock’s Beard verliet om zich volledig op het geloof te storten heeft met “Testimony” een geweldig album afgeleverd waarbij ons een plaat vol slappe relipop bespaard is gebleven. Daar waar Neal met Spock’s Beard zijn christelijke boodschap op “Snow” nog in een metafoor verpakte, betuigd hij op “Testimony” zijn liefde voor de Man hierboven onomwonden. Hij geeft zich helemaal aan Hem over, net als het jongetje met de wijd opengespreide armen dat op de voorkant van deze dubbelaar staat. Het is dan ook goed voor te stellen dat hij deze cd op persoonlijke titel wilde maken.

Toch is het Spock’s Beard geluid nergens ver weg. The Land Of Beginning Again vormt weliswaar een nieuw vertrekpunt voor Morse, die vanaf nu op eigen benen staat, helemaal schoon is zijn lei natuurlijk niet. Hij neemt een bonk ervaring mee en ook zijn genialiteit heeft hem weer niet in de steek gelaten. En dan is er nog die stem, die schitterende stem. “Testimony” klinkt daardoor wel héél herkenbaar.

De twee cd’s bevatten 29 nummers die onderverdeeld zijn in vijf forse delen. Echte epics zijn het trouwens niet. Daarvoor zijn de nummers teveel aan elkaar geplakt en te ‘songmatig’ van structuur. De intensiteit waarmee Morse zingt is groter dan ooit. Vooral in het gruwelijk mooie Wasted Life waarin hij met tranen in zijn ogen afstand doet van zijn vroegere leven. Voor de drums op “Testimony” heeft Morse een beroep gedaan op Mike Portnoy en dat pakt niet verkeerd uit. Diens drumkwaliteiten hoeven hier verder geen betoog. Alhoewel? Het flitsende drumwerk in de eerste Overture (er zijn er drie) is zo weergaloos, het moet genoemd. Daarnaast is het gebruik van viool, cello en hoorn in dit stuk opvallend. Deze zijn op het hele album veel aanwezig en geven de muziek een meerwaarde waar je U tegen zegt. Hoe prachtig zijn de strijkers aan het eind van California Nights? Aan Colder In The Sun is te horen dat het al in de steigers stond ten tijde van “Snow”, compleet met die karakteristieke Gentle Giant-achtige samenzang. Sleeping Jesus begint kabbelend met akoestische slaggitaar en ingehouden drums maar het nummer, waarin Neal zingt over het ontluikende geloof bij hem, ontwikkelt zich tot een stuk vol rollend Hammondorgel. Dit gaat via het heftige Interlude over naar The Prince Of The Power Of The Air waarvan de zanglijn van het refrein zeer aanstekelijk is. Dit killer-refrein keert nogmaals terug in het lichtvoetige The Promise. Dit kan niet vaak genoeg herhaald worden. Met het eerder genoemde Wasted Life komt dit eerste en tevens langste deel (veertig minuten) tot z’n eind. Alleskunner Morse speelt er een prima gitaarsolo, maar wellicht had zijn broer dat een ietsje pietsje beter gedaan, of is dit muggenzifterij? Hou het maar op dat laatste.

Het tweede deel van “Testimony” bestaat uit zes nummers die behoorlijk ver uit elkaar liggen. De Overture is weer een grandioos staaltje bombast, terwijl Break Of Day toegankelijk is met zelfs een vioolsolo aan het eind. Power In The Air is een hard nummer met vaart. Plotsklaps slaat het met één simpel Mellotronakkoord om naar Somber Days, waarvan  de titel eigenlijk al aangeeft hoe de sfeer er is. Daarna komt het mid-tempo Long Story met een knoertegoeie gitaarsolo van Kerry Livgren. Het ademt een Zuid-Amerikaanse broeierigheid uit en je vraagt je af waarom Kerry niet veel meer solo’s heeft ingespeeld. Het ambiente karakter van It’s All I Can Do vormt een perfecte afsluiting, vooral als Neal teruggrijpt naar de enigszins ingeblikte stem uit het begin, maar niet nadat hij het nummer anderhalf maal heeft laten aanzwellen.

Met deze twee delen is de eerste cd goed vol. 72″47′ om precies te zijn. Normaal gesproken zou deze schijf als enkeling al goed worden ontvangen, echter de inspiratie van Neal moet tomeloos zijn geweest.

De tweede cd is net zo geweldig als de eerste, met name het vierde deel. Neal Morse zingt het nummer I’m Willing. Geroerder hoor je hem op dit album echt niet zingen. Dit is zo oprecht, zo integer. Hier past alleen maar respect. Het geloof, Neal gaat er helemaal voor. Met de piano uit het intro van In The Middle zet het meest progressieve en epische gedeelte van het album in. Laat je niet afschrikken door de trompet en de scheurende sax in het jazzy The Storm Before The Calm. Het past er perfect. In God’s Theme gaat Neal weer heel diep. Wat weet die man toch goed waar hij mee bezig is.

In het laatste deel worden in tien minuten tijd vijf nummers gespeeld waarvan het U2-achtige Rejoice de uitbundigheid van Neal laat horen. Hij beëindigt het album zoals hij het begint, met The Land Of Beginning Again.

De covers op de bonus-cd zijn leuk voor de heb. Alhoewel de dampende uitvoeringen van Tuesday Afternoon (Moody Blues) en Find My Way Back Home (Blind Faith) weinig aan het geheel toevoegen, zijn ze niet te versmaden.

Iemand die in staat is tot het maken van zo’n subliem album verdient het om op een voetstuk te worden geplaatst. Het moet dan ook wel heel raar lopen wil ” Testimony” niet uitgeroepen worden tot ‘cd van het jaar’. Neal heeft er alleen maar aan krediet mee gewonnen en dat was al zo groot. “Testimony” is een album waarin het geloof van Morse zeer diep geworteld zit. Elke decibel is er mee bezwangerd. Het gaat niet over het geloof, het gaat over het geloof van Neal en heel belangrijk: het toontje is geenszins bedillerig. Zie het nu niet te zwart-wit. Zowel gelovigen als niet-gelovigen zullen “Testimony” fantastisch vinden. En wat die laatsten betreft…het bewijs daarvan is net geleverd.

Dick van der Heijde

Koop bij bol.com

Send this to a friend