Nebuleyes

From Earth To Nebula

Info
Uitgekomen in: 2012
Land van herkomst: Frankrijk
Label: Orfeo Lab
Website: www.nebuleyes.com
Luisteren: http://youtu.be/S1mY8BRe2Lc
Tracklist
Earth (5:26)
Sky (5:14)
Stratosphere (5:52)
Hyperspace (6:29)
Nebula (5:37)
Xavier Boscher: gitaar, basgitaar, toetsen, zang
Benjamin Masson: gitaar
Mathias Haldgren: drums
From Earth To Nebula (2012)
The Universal Being (2009)
Revolution Divine (2004)
Digital Enfant (2003)

Nebuleyes bestaat sinds 1999 en presenteert zich in de bijsluiter bij deze promo als een soort van ‘next best thing’ in het progmetalgenre. Met een niet aflatend enthousiasme dropt men met deze ep “From Earth To Nebula” zijn vierde wapenfeit en helaas valt het net als op de voorgaande geluidsdragers allemaal niet mee.

Nu moet gezegd dat Nebuleyes lering heeft getrokken uit de kritiek die ze ten deel viel op voorganger “The Universal Being”, want de matig geslaagde samenwerking met zangeres ‘Drama Elfamorta’ krijgt gelukkig geen vervolg. Nee, men gaat meer terug naar de roots en beseft terdege dat het nieuwe project over een andere boeg moet. Tot mijn spijt slaagt men nu wederom niet voor het examen en blijft het behelpen.

Evenals op de voorganger zit het muzikaal gezien best redelijk in elkaar maar slaat men vocaal gezien de plank weer volledig mis. Was de samenwerking met ‘Drama Elfamorta’ matig tot zwak, de vlakke zang van Xavier Boscher doet uiteindelijk ook niet veel voor het album. De irritatiefactor is zeker minder maar daar is ook alles mee gezegd want de zang voegt ook niks toe. Sterker, of Boscher nu fluistert, normaal zingt of beschaafd grunt, het heeft het allemaal niet. Daar komt nog bij dat de composities door al dit gespartel een nogal kinderlijk karakter krijgen.

De vijf songs op deze ep hebben hier en daar momenten. De Thin Lizzy metal op Earth komt onbevangen over, doch kan de gekunstelde overgangen niet verhullen. Sky is muzikaal gezien bijzonder sfeervol en aangenaam dreigend maar lijdt nog het meest onder de tenenkrommende zang. Stratosphere komt lekker riffend binnen maar helpt zichzelf om zeep door een infantiel refrein met gekke stemvervormers. Tenslotte is het tekstueel ook allemaal nogal hoogdravend maar uiteindelijk zonder enige inhoud.

Ik moet bekennen dat ik eigenlijk niet echt zit te wachten op een opvolger van dit werkje maar als Nebuleyes verwoed doorgaat met proberen van niets iets te maken kan ik ze eigenlijk alleen adviseren voortaan alleen nog instrumentale composities te leveren. Van zang en tekst hebben ze echt geen kaas gegeten en het haalt het stukje kwaliteit wat rest in deze band nog flink omlaag. Troef Mathias Haldgren onderscheidt zich positief op drums maar kan dit overbodige schijfje niet redden. Zelfs in de uitverkoopbak lekker laten staan dus.

Govert Krul

Send this to a friend