NektarAlbum

Nektar lijkt me nou niet een naam die gelijk bij velen een belletje zal doen rinkelen. Dat deed het eigenlijk ook bij mij niet toen in 2002 bekend werd dat ze weer bij elkaar waren en hun reüniedebuut zouden maken op NEARfest 2002. Dus van tevoren maar wat research gedaan en naar wat muziek geluisterd. Hmmm… is dit symfonisch? Het is meer licht psychedelisch getint ‘classic rock’ (denk aan wat men over het algemeen voorgeschoteld krijgt op het ‘classic rock’ radiostation van Nederland: Arrow), met een hoofdrol voor het breed uitwaaierende gitaargeluid van Roye Albrighton. Vooruit kerel, wel met een open oor naar gaan luisteren en laat het maar over je heen komen. Zo gezegd, zo gedaan en om eerlijk te zijn heb ik mij die avond in juni 2002 meer dan vermaakt.

Deze cd is opgenomen tijdens dat bewuste concert en het is een getrouwe weergave van die avond. En eigenlijk is dat een beetje teleurstellend want wat mij betreft hadden ze er achteraf nog wel het een en ander aan mogen corrigeren. De opname geeft namelijk precies weer hoe het geluid in de zaal was: wat dof van klank (gelukkig zit er een ’treble’-knop op bijna iedere geluidsinstallatie), zang die soms onverstaanbaar is (wat in het begin geen ramp is omdat Albrighton als een diesel op gang moet komen, maar wel weer jammer omdat we de dames van de achtergrondzang nooit echt goed horen) en voor een band wiens geluid altijd gedragen werd door lekker ronkend orgelgeluid is het opvallend dat dit instrument bijna nooit in volle glorie te horen is.

Dit alles maakt dat deze schijf voor iemand die nog nooit iets van Nektar heeft gehoord, maar er wel nieuwsgierig naar is, niet een echte aanrader is. Dat is jammer want aan het muzikale aanbod ligt het eigenlijk niet. Nektar laat een mooie dwarsdoorsnede van haar klassieke materiaal horen met muziek van o.a. hun albums “A Tab In The Ocean”, “Recycled” en zelfs een complete uitvoering van “Remember The Future” welke overigens toen net opnieuw en in perfect geremasterde vorm was uitgebracht op cd. Echt symfonisch word het in mijn ogen nergens met uitzondering van de beide Remember The Future delen en het dik zestien minuten durende Recycled. Ook hier weer jammer dat de algehele mix soms zo rommelig is, want het is met name in dit stuk (en ook op het gehele gelijknamige album) dat toetsenist Larry Fast een groot aandeel heeft. De afsluiter van cd1, Now (afkomstig van studioalbum “The Prodigal Son” dat vooraf ging aan deze reünie) is misschien nog wel het sterkste nummer van deze hele dubbel cd. Mooi ingetogen gebracht met een mooie, licht Pink Floyd-achtige gitaarsolo aan het eind.

Conclusie: voor de ware Nektar-fan die getuige was van dit concert is dit (en de separaat verschenen dvd’s) een mooi aandenken. De nieuwsgierige progfan raad ik echter aan op zoek te gaan naar de “Remember The Future” cd (remastered) of nog beter wachten tot dat “Recycled” opnieuw wordt uitgebracht.

Christian Bekhuis