Het is natuurlijk altijd makkelijk om een band met een zangeres welke een hoog en hard bereik heeft op een plaat waar menig gitaar op te horen is te gaan vergelijken met Nederlands grootste export product Within Temptation. Op de eerste plaat van Nemesea genaamd “Mana” (uit 2004) is dit nog redelijk van toepassing, maar op de in de herfst van 2007 uitgebrachte tweede cd genaamd “In Control” is dit al weer een stuk minder het geval. Natuurlijk, de band heeft in de persoon van Manda Ophuis nog steeds een zangeres in dienst die regelmatig alle registers open trekt. Ook zit de band immer in de melodieuze metal hoek die ook wel Gothic genoemd wordt. Maar Nemesea is geen band die stil zit en niet open zou staan voor een bepaalde vormen van progressie.
Nemesea is de eerste band die een volwaardige cd uitbrengt via het label Sellaband (www.sellaband.com). Hier kan een band zich bij aanmelden en de groep moet er voor zorgen dat er voor 50.000 dollar aan “aandelen” van de band verkocht wordt, zodat de band met dat geld op professionele wijze een plaat kan opnemen. Deze plaat komt voor een aantrekkelijk prijsje in de winkels te liggen (onder de 10 euro) en iedereen is tevreden. Tenminste, ik ben enkel tevreden als het ook nog een goede plaat betreft en wat dat aangaat kan ik met deze cd flink in mijn sas zijn.
Zoals al eerder aangegeven schuwt Nemesea het met 33 minuten, qua lengte enigszins karig, bedeelde album het experiment niet. Net zoals generatiegenoot Autumn grossiert de band in makkelijke in het gehoor liggende nummers zonder dat het saai en / of commercieel wordt. Gewoon heerlijke gothicmetal met hier en daar de nodige dance invloeden. Pardon, Dance? Ja zeker, er wordt zelfs gebruik gemaakt van de kennis van de behoorlijke bekende DJ Ronald Molendijk. Deze zorgt ervoor dat moderne geluiden moeiteloos hand in hand gaan met de ruigste gitaarriffs. Dit is heel duidelijk te horen in het afsluitende nummer van deze plaat Never, dat zonder problemen de concurrentie aan kan met de grote groepen in het gothic-circuit.
Uiteraard staat er ook een ballade op dit album. Tijdens The Way I Feel gaat Manda het duet aan met de Hawaïaanse zanger Jakob Kongaika die met zijn band Cubworld de tweede band was die een plaat mocht maken via Sellaband. Publicitair gezien natuurlijk een slimme zet, maar het nummer past echter nauwelijks tussen het overwegend ruige en volle geluidsgeweld wat Nemesea voortbrengt. Ook ben ik niet zo kapot van het wat breekbare stemgeluid van Kongaika, maar dat is natuurlijk ook een kwestie van smaak. De zeer stevige strot van Ophuis laat echter weinig aan duidelijkheid over. Moeiteloos weet zij alle hoge, harde, gevoelige en zachte tonen te halen en weet ze veel respect af te dwingen met haar manier van zingen. Dit komt uitermate sterk naar voren in wat mij betreft het beste nummer van de cd, namelijk Believe.
Nemesea weet met “In Control” een sterk tweede album uit te brengen. De band blijft niet zoals veel hedendaagse gothic acts netjes op de door Within Temptation plat getreden paden en zoiets valt enkel maar te prijzen. Als dit dan nog resulteert in een geslaagde cd kunnen we nu echt allemaal tevreden zijn. Al blijft 33 minuten natuurlijk wel aan de korte kant.
Sander Kok