Schwarz, NerissaAlbum

Bij het verdelen van de promo’s werd mijn aandacht getrokken naar deze cd van Nerissa Schwarz. Zij is de harpiste en toetseniste van Frequency Drift.

Deze Duitse progband staat bekend om zijn prog die bol staat van de filmische elementen. Hun laatste album,  “Letters To Maro”, stamt alweer uit 2018 en is het beluisteren meer dan waard. Schwarz kwam bij Frequency Drift in 2011. In eerste instantie als gast, maar werd al snel een belangrijk en bepalend lid van deze band. Inmiddels vormt zij, samen met Andreas Hack, de kern van Frequency Drift.

“New Eyes For Laika” is de tweede solo-cd van Schwarz. De muziek is een stuk experimenteler en meer avantgardistisch dan wat we van Frequency Drift gewend zijn. Het filmische karakter staat nog meer centraal en wordt sterk uitgebouwd. Het gaat om instrumentale muziek en is een stuk minder pakkend dan dat we gewend zijn van haar band. Wat dat betreft bouwt ze voort op haar eerste soloalbum “Playground Lost” uit 2016. Mijn (oud)collega Dick van der Heijde was niet heel erg onder de indruk, zo is in zijn recensie op deze site te lezen. ‘Echt boeiend is het allemaal niet. Een meditatief schijfje kan ook z’n waarde hebben, nietwaar?’, zo was zijn slotconclusie.

Wat je op deze cd krijgt is een conceptalbum over zelfbewuste kunstmatige intelligentie. Centraal staat Nerissa’s elektrische harp. Daarnaast is er een waaier aan toetsengeluiden te horen. Naast Schwarz zelf, bespeelt ook Andreas Hack de toetsen. Hack is bovendien verantwoordelijk voor de mix van deze plaat. De toetsen klinken vaak spacey, zo nu en dan met een wat jaren ’80 vibe.

Neem nu het openingsnummer Making Plans In The Dark. Dat begint met harp, maar al snel komen er piano- en toetsenklanken bij. Het tweede nummer, On Blackout Avenue, begint wat klassiek, maar al snel ademt de muziek een donkere en avantgardistische sfeer. Deze nummers geven wel een blauwdruk voor de cd. De muziek klinkt soms verstild, dan weer broeierig, maar ook experimenteel en elektronisch.

Eerlijk gezegd vond ik het een uitdaging om bij de les te blijven. Daarvoor is het mij te experimenteel en fragmentarisch. Er staan zeker wel enkele mooie melodieën op (zeker de pianostukjes), maar bij mij beklijft het niet. Met dit schijfje richt Schwarz zich op een niche binnen de elektronische- en wellicht progfamilie. Voor ondergetekende is het allemaal een brug te ver.