Het Duitse Neronia is eigenlijk een voortzetting van de band Ulysses, waarvan in 1993 het fraaie debuut “Neronia” uitkwam. Om een juridisch steekspel te voorkomen met een andere band met dezelfde naam werd de albumtitel omgetoverd tot bandnaam en kwam pas ruim 10 jaar later een nieuw album, “Nerotica” uit. Op You Tube zijn nog een aantal tracks van Ulysses te beluisteren. Deze tracks laten een uitgebalanceerde neo-prog band horen met fraai gitaar en toetsenwerk. Het materiaal op “Nerotica” uit 2004 en de daarop volgende albums is duidelijk minder uitgebalanceerd en vertoont een tekort aan zeggingskracht.
Tijdens de afrondende opnames van het vorige album, Limnotapes, werd het duidelijk dat toetsenist Mike Stone naar het buitenland zou verhuizen en dus geen deel meer kon uitmaken van de band. De overige leden besloten zonder toetsenist verder te gaan in een meer metal-georiënteerde richting en het resultaat hiervan is terug te horen op het nieuwe album “Nero”.
Doordat het instrumentale landschap nu is uitgedund komt er nog meer focus op de zang van Falk Ullman te liggen. De beste man heeft geen slechte stem maar komt in deze setting echter schromelijk te kort. In het openingsnummer doet hij zijn uiterste best om een gemene metal-strot op te zetten maar daarvoor klinkt zijn stem te dun. Verder klinken met name de drums of ze in de vorige eeuw zijn opgenomen, te weinig power voor een metal-georiënteerde band.
De neo-prog roots vinden we in nummers als Raindrops onmiskenbaar terug, ware het niet dat we hier de inbreng van toetsen node missen en gitarist Rüdiger Zaczik de inventiviteit op zijn instrument ontbeert om het gemis van toetsen op te vangen. In de solo’s is hij beter in zijn element met een duidelijk melodische benadering. Jammer is alleen dat daar dan weer zo’n standaard jaren zeventig – tachtig, één dimensionale, akkoorden tegenover worden geplaatst.
Het baswerk van Lutz Beberweil is gelukkig wel weer een lichtpunt in het geheel. Met zijn droge geluid bromt hij heerlijk op z’n progs door alle nummers heen. Dit kan echter niet verhullen dat het gebodene op dit album onder de maat is.
Nee, het besluit om het roer om te gooien heeft de neerwaartse spiraal waar deze band sinds haar bestaan in was beland, bepaald niet doen omkeren. Het commentaar van een kennis van de gitarist bij een live You Tube filmpje illustreert dit pijnlijk: Furchtbar, Schade um Dich lieber Rüdiger, das ist kein ProgRock.
Math Lemmen