NexusAlbum

Zuid-Amerika, Argentinië. Daarbij zijn de gedachten niet alleen snel geneigd om af te dwalen naar lange stranden met mooie en exotische mensen, maar ook naar goede en spijkerharde voetballers. Menigeen denkt bij muziek uit dit land misschien als eerste aan de tango, maar toch niet snel aan ‘onze’ progressieve rock. Aan deze gedachte maakt Nexus snel een eind. Nexus betekent onder meer ‘samenhang’ en dat is op dit album absoluut van toepassing.

Nexus heeft een voorliefde om haar nummers op te bouwen uit heftige stukken met wervelende Hammond orgel en Moog. Deze worden afgewisseld met meer getemporiseerde stukken. Hierbij dienen zich referenties aan met groepen als Cairo en Triumvirat, maar ook Emerson Lake & Palmer. Zoals het een echt bandleider betaamt is toetsenist Lalo Huber verantwoordelijk voor alle teksten en muziek, alsmede de productie. Hij steekt niet onder stoelen of banken geïnspireerd te zijn door Keith Emerson. Hiervan getuigt zijn spel en dominante aanwezigheid, zonder overigens een kloon te zijn.

Ook gitarist Carlos Lucena is mede bepalend voor het geluid van Nexus. De solide basis wordt gelegd door bassist Daniël Ianniruberto en drummer Luis Nakamura (inderdaad met Japans bloed). De Spaanstalige zang wordt voor rekening genomen door zangeres Mariela Gonzalez. Haar prettige stem past goed bij de muziek. Zij voegt kracht, emotie en passie aan de nummers toe. Inmiddels heeft zij de band haar rug toegekeerd.

De hypnotiserende klanken van Eterna Recurrencia Uno en het met Hammondorgel doordrenkte Grito Primal zijn de opmaat voor Metambo, waarin de toon voor het eerst wordt gezet.

Het album kent verder diverse hoogtepunten. Het bijna tien minuten klokkende Despertar Dentro De Un Sueño (Metanoia Nivel 1) is het eerste. Een nummer met diverse tempowisselingen waarin de Hammond van Lalo Huber meer dan eens het Keith Emerson gevoel oproept.

In Hacia La Luz maken we kennis met de klassiek aandoende sopraan van Mariela Gonzalez, ondersteund door orkestrale toetsen en akoestische gitaar. Het is een mooi en rustgevend nummer dat, ondanks de opbouw naar een climax, nogal abrupt eindigt.

Tweede hoogtepunt is het volledig instrumentale Metanoia (Metanoia Nivel 2). Een warme vloed aan Hammond klanken welt op uit de conussen van mijn speakers. Het nummer krijgt extra kracht en dynamiek door het gitaarspel van Carlos Lucena. Een heerlijk duel tussen toetsen en gitaar vult  de kamer, ondersteund door de solide drums van Luis Nakamura. Bij dit adembenemende nummer stijgt men al snel richting plafond om pas na een krappe acht minuten terug te keren in de luie zetel.

Het uit vijf delen bestaande En Las Manos De Dios is het magnum opus van het album. Dit nummer bewijst niet alleen de individuele klasse van de groepsleden, maar ook dat de som der delen groter is. Een fraaie intro met afwisselend toetsentapijten en gitaar. De ritmesectie zorgt voor een mooie drive. Het samenspel van Lalo Huber en de melodieuze gitaar van Carlos Lucena bezorgt mij kippenvel. Het album wordt in dezelfde stijl afgesloten als waarmee het begon, hetgeen de samenhang absoluut ten goede komt.

Is er dan niets negatiefs op het album aan te merken? Na vele luisterbeurten heb ik er geen kunnen ontdekken. Of het moeten enkele momenten zijn waar ik de stem van Mariela Gonzalez wat geforceerd vind overkomen. Gelukkig zijn deze momenten spaarzaam.

Het artwork in het uit 22 pagina’s bestaande boekje mag niet onbelicht blijven. Ook daarvoor is Lalo Huber vrijwel in zijn eentje verantwoordelijk.

Metanoia komt uit het Grieks en staat voor het verkrijgen van beter inzicht. Dat inzicht in de capaciteiten van Nexus heb ik met beluistering van dit album zeker gekregen. De groep heeft zich met dit album definitief op de progressieve rocklandkaart geplaatst. Het zal een hele toer worden dit album te evenaren of zelfs overtreffen. Liefhebbers van bombastische toetsengeoriënteerde neo progressieve rock zoals het eerder genoemde Cairo maar ook Emerson Lake & Palmer kunnen beslist op ontdekkingsreis.

Hans Ravensbergen