Nice BeaverConcert

Verslag: Maarten Goossensen
Foto’s: Bram van Risp, Studio Scherp & Bewogen

Voor wie het nog niet wist: Nice Beaver is terug. En hoe! Het nieuwe album “The Time It Takes” kwam begin dit jaar uit en krijgt overal uitstekende kritieken. Op 3 april was de officiële cd presentatie in Mezz te Breda en een week later stond de band in het JJ Music House in Zoetermeer. Deze locatie is enige tijd geleden verhuisd naar een nieuw onderkomen een paar honderd meter verderop. Het blijkt een prima zaaltje te zijn met bijzonder vriendelijk personeel, een sfeervolle inrichting en een uitstekend geluid. Ideaal voor kleinere optredens.

Na een uitstekend bezochte cd-presentatie in Breda viel de opkomst in Zoetermeer wat tegen. Wellicht is de locatie nog te onbekend en wat misschien ook meespeelde is dat Renaissance die avond in De Boerderij op het podium stond. Nice Beaver liet zich echter niet ontmoedigen en zorgde voor een avondje prog van hoge kwaliteit. Wat dat betreft heeft deze band live nog nooit teleurgesteld. Telkens weer wordt er een optreden verzorgd waar je ‘u’ tegen zegt.

Hofleverancier was het nieuwe album “The Time It Takes”. Op The Path To My House na werd het hele zilverwerk gespeeld. Normaal gesproken kwamen nummers bij Nice Beaver live wat steviger uit de verf in een live setting, maar dat verschil was met deze nieuwe nummer minder. Dat zegt iets over de uitstekende productie van het album die het live geluid zeer goed weet te benaderen. De band heeft zichzelf een uitstekende dienst bewezen door drummer Corné van Disseldorp in te lijven. Zijn spel is ongelofelijk strak en inventief, hij geeft de muziek van de band nog meer drive en intensiteit. Samen met bassist Peter Stel vormt hij een ritmesectie waar menige band alleen maar jaloers naar kan kijken.

Maar ook zanger/toetsenist Erik Groeneweg en gitarist Hans Gerritse waren in uitstekende vorm. Wel jammer dat het gitaarspel van Gerritse soms wat achter bleef in de mix. Gelukkig kwamen ook nummers van het debuut “On Dry Land” aan bod. Het geweldige Culley On Bleeckerstreet blijft een zalig nummer dat het live altijd goed doet. Ook Oversight en Wintersong werden ten gehore gebracht. Het leek even of het album “Oregon” genegeerd werd, maar na negen nummers werd er een heuse “Oregon medley” ingezet, bestaande uit Lawnmower’s Day Off, Oregon en Beaver State. Na dik anderhalf uur werd er met Waiting For The Bell To Toll afgesloten waarbij vooral de baspedalen van Hans Gerritse voor een groots geluid zorgden.

Top! Deze band verdient een (veel) groter publiek.