Nine SkiesAlbum

Eric Bouillette was de grote man achter de Franse neo-progband Nine Skies. Helaas stierf Eric in augustus 2022 aan de gevolgen van kanker. Deze tragiek heeft Nine Skies er niet van weerhouden om nieuwe muziek te maken. Integendeel, ik ben zeer onder de indruk van hun prachtige nieuwe album. Met “The Lightmaker” klinkt Nine Skies urgenter dan ooit. Ik mocht ook de recensie schrijven van het vorige album “5.20”. Dat was vooral een mooi en sfeervol album, dat verwantschap met bijvoorbeeld Abel Ganz vertoonde. Ik vond het een grote stap voorwaarts. Met “The Lightmaker” laat Nine Skies nog meer ontwikkeling zien. Het songmateriaal klinkt volwassener, krachtiger, melancholischer en vooral donkerder en diverser. Uiteraard is “The Lightmaker” een eerbetoon aan Eric Bouillette, en ik kan mij niet anders voorstellen dan dat hij enorm zou hebben genoten van deze muziek.

Het concept van “The Lightmaker” draait om het verhaal van Ruby, die nu zijn 1001e en laatste leven leidt. Verschillende incarnaties van Ruby worden op dit album op muziek gezet: Explorer, Dreamer, Chaotic, Lost, Wanderer, Haunted en Architect. Deze karakters staan symbool voor en/of zijn een reflectie van de menselijke staat. Deze verschillende karakters geven Nine Skies de ruimte om ‘te spelen’ met verschillende sferen. Die worden bovendien verklankt door verschillende zangers.

“The Lightmaker” begint met An Fanai, een sferisch intro met een mooie mysterieuze melodie.  Warme orgelklanken ontwaken The Explorer. Riccardo Romano van het Italiaanse RanestRane is als gastzanger aanwezig. Nine Skies combineert met dit nummer een betoverende melodie met melancholie en urgentie. Eric Bouilette speelt bovendien op dit nummer nog akoestische gitaar. The Dreamer heeft Martin Wilson als zanger. Dit is een rustig en wat slepend symfonummer, met sfeervolle toetsen, een mooie gitaarsolo en een fijn refrein. Een overtuigende song.

Met The Chaotic gaat Nine Skies pas echt los! De muziek is veel donkerder en harder dan we gewend zijn. De muziek gaat richting de stevigere nummers van Arena ofwel het lichtere werk van Threshold.   Arnaud Quevedo is de zanger, Laura Piazzai leent haar stem bovendien voor dit nummer. Deze gejaagde muziek spreekt mij zeer aan. Het geweldige toetsenwerk is de kers op de taart. Wat ik ook heel fijn vind: alles klopt aan dit nummer en het stopt op het juiste moment.

Kristoffer Gildenlöw is de zanger op The Lost, een zeer donker en sfeervol nummer. Als geen ander weet Gildenlöw de sfeer van een verlorene te verklanken. De prachtige melancholieke muziek laat je dwalen in een bos vol herfstkleuren. De muziek gaat richting Katatonia en doet mij zelfs denken aan de unieke band Virgin Black. Nine Skies klinkt boos, dramatisch en urgent. Een indrukwekkend nummer.

The Wanderer is een instrumentaal nummer dat The Lost en The Haunted aan elkaar verbindt. The Haunted heeft Charlie Bramald van Ghost of the Machine als zanger. Nine Skies keert terug naar een wat vertrouwder neo-proggeluid en de jaren 70-invloeden zijn duidelijk hoorbaar. Het positieve en hoopvolle slot van dit nummer maakt indruk, zeker gezien het overlijden van  Eric Bouillette.

“The Lightmaker” eindigt met het geweldige The Architect. Een song die alles rond maakt. De zanger is nu Achraf El Asraoui, die ik op “5.20” zeer aangenaam vond zingen. Zijn stem past uitermate goed bij de muziek van Nine Skies. De heren John Mitchell en Marco Minnemann geven acte de présence. The Architect heeft een mediterrane en oosterse sfeer. Dit wordt moeiteloos gecombineerd met de gejaagde en urgente sfeer waar ik het eerder al over had. Een en ander resulteert in een symfowalhalla waar het zeker goed toeven is. De gitaarsolo van John Mitchell maakt dit nummer helemaal af.

Kortom, ik wil Nine Skies complimenteren en feliciteren met dit geweldige album. “The Lightmaker” is een plaat die je in één keer moet draaien. En met de koptelefoon op en in alle rust komt de muziek helemaal tot zijn recht. Deze Franse band maakt nog steeds moderne neo-prog, maar veel eigenzinniger. Natuurlijk zijn er invloeden van bands als Marillion, Arena en Gazpacho te horen. Maar voor het eerst heeft Nine Skies echt een eigen geluid. En, ik weet het, dit is super persoonlijk, de muziek raakt mij diep. Ik zet de cd op repeat. En dan ontdek ik steeds weer iets nieuws in deze prachtige muziek. Hashtag jaarlijstmateriaal.